Pająki

Zazwyczaj pająki chowają się w ciemnych, suchych i ciepłych miejscach. Często budują kokony w rogach ścian, pod i za meblami, pod dachem, za dawno nieużywanymi przedmiotami, a nawet w roślinach.

Jeśli pajęczyna nie jest naruszana, mogą zbudować bardzo rozbudowaną sieć i łapać w nią drobne owady.

Pająki są drapieżnikami. Najwięcej pająków można zauważyć późnym latem, gdy wchodzą w okres godowy. Wtedy masowo szukają partnerów, aby się rozmnożyć.

Następnie tworzą grube pajęczyny, gdzie mogą przetrwać zimę. Dlatego też na początku jesieni w domach można zauważyć prawie w każdym kącie cienkie nici. 

Pająki mogą być sprzymierzeńcami w walce z muchami, komarami, mrówkami czy ze szkodnikami roślin, które garną się do domu latem. 

Gdy ofiara wpadnie w sieć, jest unieruchamiana, a następnie zjadana. Dlatego też przed usunięciem pajęczyny warto się zastanowić, czy to dobry pomysł.

Niektóre gatunki dodatkowo wzbogacają swoją dietę o pokarm roślinny, np. nektar kwiatów.

Pająki składają się z dwóch części: głowotułowia i odwłoku. Są one połączone tzw. stylikiem. To specjalnie przekształcony segment odwłoku.

Pająki są bardzo liczną grupą zwierząt, dlatego też wielu osobom wydaje się, że nie są zagrożone wyginięciem. Nic bardziej mylnego. Tych zwierząt jest coraz mniej, ponieważ jest coraz mniej miejsc, w których mogłyby się rozmnażać i zdobywać różnorodne pożywienie. Przyczynami zmniejszania się populacji pająków są także stosowanie chemicznych środków ochrony roślin, a także intensywny system gospodarowania.

W wyniku stosowania pestycydów na polach, ale i w przydomowych ogrodach, jest coraz mniej chwastów, a także owadów, którymi żywią się pająki. Ponadto regularne używanie maszyn rolniczych, czy głębokie naruszanie struktury ziemi prowadzi do niszczenia gniazd i sieci tych zwierząt. W rezultacie owady muszą nieustannie pracować nad odbudowaniem pajęczyn, co nie tylko kosztuje dużo czasu, ale także naraża je na szkodliwe warunki atmosferyczne.

Aby utrzymać populację pająków na stałym poziomie, warto zadbać o bioróżnorodność w ogrodzie. W tym celu zaleca się, aby, np. tworzyć sterty suchych gałęzi, w których mogą się schować te zwierzęta. Warto również siać łąki, które kosi się raz w roku. Istotne jest także ściółkowanie roślin, ponieważ pod materią organiczną pająki mają idealne warunki do tworzenia licznych sieci.

Tak, na terenie Polski są pająki, które są jadowite. Np. na terenie Bieszczadów można spotkać gryziela tapetnika, który należy do podrzędu ptaszników. Może ugryźć człowieka, który np. wsadzi dłoń w jego norę. Jednak jego jad nie powoduje zatrucia organizmu. Zazwyczaj po ukąszeniu pozostaje ból i uczucie pieczenia.

Istnieją gatunki, które po wykluciu się młodych z jaj opiekują się nimi. Dobrym przykładem jest sidlisz piwniczny. Samica zapewnia młodym jajka pokarmowe na początek ich życia. Następnie sama się poświęca i zachęca potomstwo, aby ją zjadły. Dzięki temu stają się mocniejsze i mają większe szanse na przetrwanie.

Powszechnie się uważa, że krew pająków jest niebieska. Tak naprawdę jest srebrno-przezroczysta. Jednak ze względu na hemocyjaninę może mieć lekko niebieski połysk. 

Największym pająkiem w Polsce jest bagnik nadwodny. Jego ciało może dorosnąć do ok. 2,5 cm, a jego odnóża mogą mieć rozpiętość nawet do 8 cm.