Foka

Foki zamieszkują północną część Oceanu Atlantyckiego, a także wody Ameryki Północnej oraz północnej części Europy. Coraz więcej fok pojawia się również w Morzu Bałtyckim. 

Przystosowanie anatomiczne tych zwierząt sprawia, że świetnie radzą sobie zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Foki lubią lokować się na kamienistych plażach i nie przepadają za zbyt głębokimi wodami. Spotykane są również blisko ujść rzek. Naturalnym środowiskiem dla fok są strefy klimatu polarnego i subpolarnego. 

Foka to bardzo zwinny, szybki i gibki ssak, choć liczne gatunki zdają się wykazywać najczęściej leniwe cechy charakteru. Mimo przyjemnego usposobienia, z jakim głównie kojarzymy foki, jest to zwierzę drapieżne. 

Foki żywią się rybami, kałamarnicami, ośmiornicami, czy węgorzami. Niektóre gatunki odżywają się również ptakami morskimi, a nawet pingwinami. Foka może pochwalić się wyjątkowymi umiejętnościami łowczymi. Pomagają jej w tym długie wąsy, które umożliwiają wykrycie potencjalnej ofiary. 

Foki stają się atrakcyjną zdobyczą dla niedźwiedzi, rekinków czy orek. Szczególnie zagrożone są te osobniki, które poruszają się samotnie. W celu unikania zagrożenia, foki gromadzą się w grupach, a w obliczu realnego niebezpieczeństwa, odstraszają inne drapieżniki charakterystycznym syczeniem i szczękaniem zębami. 

Foki rozmnażają się na lądzie, a ciąża tych ssaków trwa około 9 miesięcy. Poprzedza ją jednak czas zagnieżdżenia się zarodka, który może osiągać długość dwóch miesięcy. Po jego upływie zaczyna się dopiero okres ciąży właściwej. W czasie ciąży samice intensywnie żerują, rozbudowując swoją tkankę tłuszczową, która umożliwia im zgromadzenie siły na męczący poród oraz opiekę nad młodymi. 

Potomstwo fok karmione jest mlekiem matki. Ten tłusty pokarm gwarantuje im dobry i szybki rozwój. Młode foki potrafią bardzo szybko przybierać na wadze i zwiększać swoją masę w krótkim czasie. 

Foka może osiągnąć długość nawet 170 cm — w przypadku samic, oraz 190 cm — w przypadku samców. Ich waga waha się między 65 a 140 kg, w przypadku dorosłych fok płci męskiej. Ciało fok przystosowane zostało do wodnego trybu życia. Narządy, takie jak uszy, czy narządy płciowe, znajdują się wewnątrz ciała, co gwarantuje ich opływowy kształt. Układ krwionośny oraz oddechowy fok również przystosowany został do możliwości regularnego nurkowania. 

Przednie płetwy fok umożliwiają im sterowanie w wodzie, zaś tylne płetwy biorą aktywny udział w przemieszczaniu się fok po lądzie. Choć foki mają mniej zębów, niż większość drapieżników, to posiadają imponujące kły, co ułatwia im polowanie i zdobywanie pożywienia. 

Głównym zagrożeniem dla fok okazuje się obecnie regularne pomniejszanie zamieszkiwanych przez nie terenów. Zmiany środowiskowe i klimatyczne, a także rozwój turystyki sprawiają, że foki mają coraz mniej przestrzeni, którą mogłyby zasiedlać. Masowe polowania, oraz zastawianie sieci sprawiły, że populacja fok zaczęła się drastycznie kurczyć. 

W efekcie narastających niebezpieczeństw, polskie prawo objęło ochroną foki szare. Umyślne zabijanie, niszczenie siedlisk i płoszenie jest zabronione. Dzięki temu ich obecność na nowo zaczęła być zauważalna u wybrzeży Bałtyku. Ważne jest jednak również zagwarantowanie im przestrzeni, która pozwoli na swobodny rozród. W tym celu konieczne jest tworzenie wolnych od człowieka miejsc, odosobnionych siedlisk, które pozwolą fokom poczuć się bezpiecznie w obliczu rozrodu i wychowywania potomstwa.