Ćma bukszpanowa

Ćma bukszpanowa pochodzi z rejonów subtropikalnych. Pierwotnie zasiedlała obszar Chin, Tajwanu, Indii, wschodniej Rosji i Korei. 

Od 2006 zaobserwowano, że owad pojawił się także w Europie. Pierwsze osobniki tego gatunku zauważono w Niemczech. 

Ćma bukszpanowa dobrze przystosowała się do nowych warunków i obecnie występuje w wielu europejskich krajach. Pojawiła się m.in. w Szwajcarii, Holandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Francji, Austrii, Słowenii, Rumunii, na Węgrzech oraz w Czechach. W 2012 roku dotarła do Polski. Pierwsze ćmy bukszpanowe odnotowano w województwach opolskim, małopolskim i dolnośląskim.

Owad ten jest aktywny zarówno w dzień, jak i w nocy.  Jego larwy żywią się liśćmi oraz pędami wszystkich gatunków bukszpanów. Zauważono także, że chętnie spożywają liście trzmieliny oskrzydlonej, trzmieliny japońskiej, ostrokrzewu orientalnego, rumianci japońskiej i murrai wiechowatej. 

Istnieje również prawdopodobieństwo, że dorosły osobnik złoży jaja na roślinach sąsiadujących bezpośrednio z bukszpanem – np. na berberysach.

Cykl rozwojowy ćmy bukszpanowej może trwać zaledwie 17 lub aż 84 dni. Zależy to od pogody i temperatury. Gdy jest ciepło, owady osiągają dojrzałość znacznie wcześniej niż wtedy, kiedy jest chłodno.

Ćmy bukszpanowe przechodzą trzy cykle rozwojowe. Na początku samica na spodniej powierzchni liści bukszpanu składa jaja. Są one kuliste, biało-kremowe, a z czasem stają się zielonkawożółte. Mają średnicę zaledwie od 0,8 do 1 mm. Oznaką tego, że wewnątrz jaja formuje się gąsienica, jest wystająca z niego czarna kropka. Jest to głowa owada.

Z jaj wykluwają się larwy, które początkowo mają do 3 mm długości, ale w czasie cyklu larwalnego dziesięciokrotnie zwiększają swoje rozmiary. Z czasem zaczynają się poruszać po liściach bukszpanu, żerują na nich i robią duże szkody. Następnie stają się poczwarkami i tylko 3 tygodnie wystarczą, aby stały się dorosłymi ćmami bukszpanowymi. 

Dojrzałe ćmy bukszpanowe nie są zagrożeniem dla roślin tak jak larwy. Żywią się one przede wszystkim nektarem z roślin.

Wśród ciem bukszpanowych wyróżnia się odmianę ciemną, jasną i pośrednią. Określenia te dotyczą koloru ich skrzydeł, których rozpiętość waha się od 36 do 44 mm.

Owady te mają szare lub brązowe głowy i włoski na grzbiecie. Ich czułki są żółte lub beżowe. Strona brzuszna tułowia jest owłosiona, biaława i lekko brązowa. Natomiast odnóża ciem bukszpanowych mogą być białe lub brunatne.