Co zrobić z bukszpanem po ataku ćmy? Pielęgnacja na ratunek

Ćma bukszpanowa (łac. Cydalima perspectalisto) to inwazyjny gatunek azjatyckiego szkodnika, który został zawleczony do Europy prawdopodobnie na początku XXI wieku. Naturalnie występuje na terenie Chin, Japonii, Korei i we wschodniej części Rosji. Owad żywi się bukszpanem drobnolistnym i zimozielonym od wiosny do jesieni. Wylęgłe gąsienice żerują na młodych pędach i liściach. Dorosłe osobniki przemieszczają się na krótkich dystansach samodzielnie lub pokonują większe odległości wraz z transportowanymi gałązkami bukszpanu.

Motyla cydalima perspectalisto można rozpoznać po białych skrzydłach z brązową obwódką, które osiągają rozpiętość do 4 cm. Rzadziej spotyka się osobniki z jasnobrązowymi skrzydłami i lekko fioletowym połyskiem oraz białą plamą w kształcie półksiężyca. Owad składa na spodniej części liści żółte, milimetrowe jaja, z których następnie wykluwają się gąsienice. Larwy żerujące na roślinie osiągają ok. 3-4 cm długości. Mają czarną głowę i owłosione ciało. Ich zabarwienie zmienia się wraz ze wzrostem — od zielonkawego do brązowawego.

Ćmy bukszpanowe powodują poważne uszkodzenia na roślinach. Redukują blaszki liściowe i przyczyniają się do zamierania krzewów. Larwy zanieczyszczają pędy i liście wydalaną przez siebie przędzą.

Osoby uprawiające bukszpan powinny regularnie sprawdzać krzewy pod kątem obecności jaj lub gąsienic, najlepiej co 2 tygodnie. Dzięki temu da się uniknąć inwazji ćmy bukszpanowej lub w porę na nią zareagować. Jeśli podczas rutynowej kontroli dostrzeże się larwy na bukszpanie, można usunąć je na dwa sposoby.

● Mechanicznie — to rozwiązanie sprawdzi się w przypadku pędów bukszpanu silnie zniszczonych przez narastający żer gąsienic. Aby pozbyć się szkodnika, należy wyciąć zarażone egzemplarze rośliny. Usunięte pędy najlepiej zakopać i przysypać ziemią lub zniszczyć w wysokiej temperaturze.

● Chemicznie — dopuszcza się również możliwość zastosowania środków ochrony roślin mających w składzie bakterię Bacillus thuringiensis. Są one dozwolone w rolnictwie ekologicznym bez obowiązywania okresu karencji. Zawarty w nich mikroorganizm po przedostaniu się do układu pokarmowego larw powoduje, że przestają żerować i umierają.

W ramach profilaktyki można również rozstawiać pułapki feromonowe, które mają za zadanie łapać samców motyla. Dzięki takiemu zabiegowi da się w pewnym stopniu ograniczyć liczbę szkodników i zmniejszyć prawdopodobieństwo ich inwazji.

Dla jak najlepszej skuteczności najlepiej stosować pułapki przez cały okres żerowania ćmy bukszpanowej — od wiosny do jesieni. Znajdujące się w nich ampułki wymienia się regularnie co 5-6 tygodni.

W zależności od skali zniszczeń wywołanych przez ćmę bukszpanową roślina po wycięciu zarażonych pędów będzie regenerowała się w różnym tempie. Na szczęście bukszpan dobrze reaguje na strzyżenie, dlatego, o ile insekty nie spowodowały zbyt dużych szkód, istnieje szansa na przywrócenie krzewom ich wcześniejszego wyglądu. Trzeba przy tym uzbroić się w cierpliwość i zadbać o odpowiednią pielęgnację.

W tym celu pod koniec wiosny lub na początku lata można nieco przyciąć całą roślinę. Należy przy tym uważać, aby nie przesadzić ze strzyżeniem. Gałęzie powinno się skracać maksymalnie o ⅓ ich długości.

Warto zadbać również o odpowiednie nawodnienie, systematyczne odchwaszczanie i nawożenie. W ramach prewencji można też pryskać rośliny wywarem z suszonych kwiatów wrotyczu. Jest to naturalna metoda, która pomaga zmniejszyć ryzyko pojawienia się nowych osobników szkodnika.

Dzięki odpowiedniej profilaktyce można znacząco zmniejszyć prawdopodobieństwo ponownej inwazji. Systematyczne sprawdzanie roślin w połączeniu z pułapkami feromonowymi i opryskiem z wrotyczu powinny pomóc w walce z uciążliwą ćmą bukszpanową.