Kangury

Aktualizacja

Kangury (Macropodinae) to rodzina ssaków torbaczy żyjących w Australii i Nowej Gwinei. Najbardziej znane są kangury wielkie (Macropus giganteus), kangury rude (Macropus rufus) i walabie (Macropus agilis). Charakteryzują się dużymi, silnymi tylnymi nogami, długim ogonem i małymi przednimi łapkami. Kangury poruszają się, wykonując skoki, co umożliwia im szybkie przemieszczanie się na duże odległości. Są roślinożercami, żywiącymi się głównie trawami i liśćmi. Kangury mają torby lęgowe (marsupium), w których samice noszą i karmią młode, zwane joey, do czasu, aż będą wystarczająco rozwinięte, by samodzielnie się poruszać.

Kangury są torbaczami.123RF/PICSEL

Kangury - najważniejsze informacje

Rodzina:

kangurowate

Rząd:

dwuprzodozębowce

Gromada:

ssaki

Typ:

strunowce / kręgowce

Królestwo:

zwierzęta

Gdzie żyją kangury w naturze?

Kangury żyją jedynie w Australii i w Papua-Nowej Gwinei. Występują na zróżnicowanych, jeśli chodzi o warunki, obszarach. Zadomowiły się w tropikalnych lasach, przy wybrzeżach, a także na suchych, rozległych równinach, terenach półpustynnych i trawiastych.

Co jedzą kangury? Zachowanie i tryb życia

Kangury to roślinożercy, a ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do trawienia mięsa. Żywią się pędami traw z rodzaju Spinifex, ziołami i liśćmi. Często towarzyszą zwierzętom hodowlanym podczas wypasu.

Większość gatunków tych zwierząt prowadzi nocny tryb życia. Jednak są też takie, które największą aktywność wykazują późnym popołudniem i wczesnym rankiem. Gdy chcą wypocząć, chowają się we wcześniej wykopanej jamie lub w cieniu drzew.

Kangury żyją w dużych stadach, które mogą liczyć nawet 100 osobników. Zapłodnione samice są w ciąży zaledwie przez ok. miesiąc. Po tym czasie młode „przesuwa” się do torby, gdzie pozostaje przez nawet 10 miesięcy. W tym czasie dorasta, żywiąc się mlekiem matki. Ssie je z sutków znajdujących się w matczynej torbie. Na świat mogą przyjść jednocześnie maksymalnie 2 młode kangury.

Jak wygląda kangur?

Do podrodziny kangurów zalicza się małe i duże gatunki zwierząt. Do tych pierwszy należy np. filander, który ma do 50 cm długości i waży maksymalnie niecałe 5 kg. Natomiast największe są kangury olbrzymie.

Samce tego gatunku mają wysokość nawet ponad 2 m i ważą do 90 kg.

Cechami wspólnymi podrodziny kangurów są:

mała (w stosunku do reszty ciała) głowa oraz długi ogon – pomaga on zwierzętom utrzymać równowagę;
mocno zbudowane i silne nogi – kończyny tylne są o wiele dłuższe niż przednie. To dzięki nim kangury mogą skakać tak wysoko i na imponujące odległości;
duże uszy i wysunięte do przodu dolne siekacze;
wyraźny dymorfizm płciowy;
żołądek o skomplikowanej budowie – znajdują się w nim nie tylko enzymy trawienne, ale też bakterie, które rozkładają pokarm.

Czy kangury są pod ochroną?

Kangurom zagrażają degradacja ich naturalnych siedlisk oraz nielegalne polowania. Ich mięso i skóry już wieki temu były cenne dla Aborygenów. Później na zwierzęta te polowali europejscy osadnicy. Swego czasu również w XX i XXI wieku istniał duży popyt na kangurze mięso, co skutkowało odstrzałem większej liczby osobników.

W Australii pod ochroną są tylko niektóre gatunki kangurów. Należą do nich mały kangurek poskromiony i kangur olbrzymi. Ten drugi zamieszkiwał niegdyś rozległe tereny Australii, a dziś żyje jedynie we wschodniej Tasmanii.

Jak daleko skacze kangur? Ciekawostki

Kangury nie potrafią poruszać się do tyłu.
Kangur może jednym susem pokonać odległość aż 8 m!
Te torbacze mają doskonały słuch.
Dorosłe osobniki nie mają naturalnych wrogów. Jedyny z nich – wilkowór tasmański – wyginął w latach 30. XX wieku. Natomiast na małe kangury mogą czyhać dingo i orły australijskie.
Samice kangurów mają 3 pochwy.
Kangury żyjące na wolności dożywają zaledwie 6 lat. Zwierzęta w zoo obchodzą nawet 20. urodziny!
Mięso kangura ma niską zawartość tłuszczu, za to znajduje się w nim dużo białka i żelaza. Jest kruche, delikatne i wyglądem przypomina wołowinę. Natomiast jego smak jest ściśle związany z tym, co jadło zwierzę.
Na kangury mogą polować wyłącznie certyfikowani łowcy.
Tuż po przyjściu na świat kangury nie potrafią ssać, a dopiero z czasem zdobywają tę umiejętność. Samica – za pomocą mięśni – „wpompowuje” pokarm w swojej potomstwo.
Kangur potrafi rozwinąć prędkość do 50 km/h.