Szerszeń

Szerszeń europejski pierwotnie zasiedlał zachodnie tereny Europy i Azję. Stamtąd rozprzestrzenił się i dziś żyje także w USA i Kanadzie. 

Owady te w środowisku naturalnym występują w lasach liściastych, a gniazda zakładają w dziuplach drzew. Przystosowały się również do życia na terenach zurbanizowanych i zagospodarowanych przez człowieka. 

Dlatego można je spotkać zarówno na miejskich osiedlach, jak i w gospodarstwach rolnych.

W gnieździe szerszeni rządzi królowa. Wiosną wychodzi z zimowej kryjówki, zaczyna żywić się sokiem z drzew i je inne owady (np. pszczoły), a następnie szuka miejsca, aby założyć gniazdo. 

Składa tam jaja, z których wykluwają się larwy. Królowa karmi je złapanymi muchówkami, pszczołami i ważkami. Po tym jak larwy przeobrażą się w robotnice, nie opuszcza już gniazda. 

W klimacie umiarkowanym szerszenie giną z wychłodzenia i głodu jesienią, kiedy temperatura zaczyna spadać. Opuszczone przez nie gniazda przejmują sroki.

Szerszenie są aktywne 22 godziny w ciągu doby. Polują zarówno w dzień, jak i w nocy – łapią i zjadają wtedy owady nocne, np. ćmy. Są agresywne względem ludzi, jeżeli znajdą się oni w pobliżu ich gniazda. Mogą stać się rozdrażnione, kiedy człowiek znajdzie się na torze ich lotu. Bywa, że agresję wywołuje u nich zapach niektórych kosmetyków.

Królowa szerszenia europejskiego osiąga do ok. 4 cm, a robotnice do ok. 2,5 cm długości. 

Owad ten ma żółto-czarny tułów oraz czerwonawy przedtułów i głowę. Jego żuwaczki są masywne i silne, czułki grube, a oczy duże. Szerszeń europejski ma przezroczyste i błoniaste skrzydła, które podczas spoczynku są ułożone wzdłuż tułowia. U owadów tych występuje dymorfizm płciowy.

Te owady są pod ochroną w wielu krajach europejskich. Za zabicie szerszenia grozi kara w wysokości kilkudziesięciu euro. W Polsce gatunek ten nie jest objęty ochroną.