Siła uścisku leniwca jest dwa razy większa niż człowieka
Leniwce mają uścisk dwukrotnie silniejszy niż ludzie. Zwisające z drzewa zwierzęta ściskają gałęzie silniej niż jakiekolwiek naczelne. To pozwala im trzymać się drzewa nawet tylko jedną łapą. Ich lewe łapy są silniejsze niż prawe.
Trzymając się gałęzi zaledwie jedną kończyną, leniwce wywierają na gałąź większą siłę uchwytu, niż ludzie czy jakiekolwiek małpy naczelne. W przeliczeniu na masę ciała, ich uchwyt jest nawet dwukrotnie silniejszy, niż nasz.
Naukowcy od dawna doskonale wiedzieli, że leniwce naprawdę mocno trzymają się gałęzi. Badacze próbujący zdjąć powolne zwierzęta z drzew często muszą pracować zespołowo - każdą kończynę musi chwytać dwóch ludzi.
Melody Young, badaczka leniwców z New York Institute of Technology zbudowała urządzenie badające siłę uścisku zwierząt. Przyrząd składa się z trzonka od miotły przymocowanego do drewnianej ramy i połączonego z czujnikiem wywieranej przez zwierzę siły.
Przy pomocy domowej roboty instrumentu badacze zmierzyli siłę chwytu każdej stopy pięciu leniwców trójpalczastych (Bradypus variegatus) z Sanktuarium Leniwców w Kostaryce. Leniwce zwisały z aparatu, ściskając gałąź każdą łapą z siłą równą średnio 100 procentom ich masy ciała. Badane leniwce ważą około 4,5 kilograma, więc biorąc pod uwagę różnicę w wadze, mają mniej więcej proporcjonalnie dwukrotnie większą siłę proporcjonalną siłę chwytu niż ludzie i inne małpy naczelne. Niektóre ze zwierząt miały siłę uchwytu pojedynczej stopy przekraczającą 150 proc. masy ich ciała.
Silny jak uścisk leniwca
Leniwce mają o wiele słabszą muskulaturę korpusu niż inne ssaki. Za to mięśnie w pobliżu ich stóp są dobrze rozwinięte. Dysponują wieloma szybko kurczącymi się włóknami związanymi z siłą chwytu.
To szczególnie ważne dla powoli poruszających się leniwców. Jeśli małpa nie trafi na gałąź, może stosunkowo łatwo chwycić inną, by nie spaść na ziemię. Leniwiec może nie mieć drugiej szansy. Utrata uchwytu może skończyć się groźnym upadkiem.
Ekolodzy opiekujący się zwierzętami przekazali badaczom liczne anegdoty pokazujące, jak silnym uchwytem dysponują te zwierzęta. Przytaczali przypadku, w których leniwce, zbyt wolne, by uciekać przed napastnikami, chwytały się w przypadku zagrożenia drzewa tak mocno, że napastnik zrywał ze zwierzęcia skórę, ale nie zdołał oderwać samego zwierzęcia od pnia.
Badanie ujawniło również zaskakujące odkrycie - leniwce wykazują o wiele większą, stałą i niewyjaśnioną tendencję do tego, by ściskać czujnik mocno za pomocą lewych kończyn. Naczelne zazwyczaj preferują swoją prawą stronę.
