Bezkręgowce

Bezkręgowce występują w każdym środowisku – wodnym czy lądowym. Zamieszkują wszystkie kontynenty.

Do bezkręgowców zalicza się 97% zwierząt wielokomórkowych. To głównie mięczaki, skorupiaki, owady i pajęczaki.  

Do tej grupy zwierząt zalicza się ponad milion gatunków i 30 typów (m.in. kraby, komary, ślimaki, owady, robaki, rozgwiazdy czy koralowce).

Bezkręgowce to organizmy wielokomórkowe, które nie mają szkieletu wewnętrznego (kręgosłupa i czaszki). 

Bezkręgowce mogą rozmnażać się bezpłciowo i płciowo, a w ich rozwoju dochodzi do przemiany pokoleń. W zależności od gatunku prowadzą tryb życia drapieżny, pasożytniczy czy zbieracki. Ze względu na wysoką różnorodność bezkręgowców, trudno wyodrębnić konkretne zachowania tych zwierząt. Można wśród nich znaleźć gatunki osadnicze, wolnożyjące czy tworzące kolonie.

Najważniejszą cechą wspólną dla wszystkich bezkręgowców jest brak kręgosłupa wewnętrznego i tkanki kostnej. U wielu gatunków można natomiast zaobserwować osłonę chitynową czy pancerz. Niektóre zwierzęta mają tkankę chrzęstną. 

Bezkręgowce bez pancerza mają hydroszkielet, który pozwala na utrzymanie kontroli i sztywności ciała. 

Rozmiar tych zwierząt różni się w zależności od gatunku. Niektóre osobniki są tak mikroskopijne, że można je zauważyć dopiero w powiększeniu. Natomiast do bezkręgowców są zaliczane także zwierzęta olbrzymie o długości wynoszącej kilkanaście metrów. 

Największy bezkręgowiec to głowonóg kałamarnica Archiltheuthis dux o długości 20 metrów i masie ciała wynoszącej kilka ton. 

Symetria u tych zwierząt występuje według dwóch osi – promienistej i dwubocznej. Natomiast są gatunki bezosiowe. Należą do nich niektóre płaskowce, pierwotniaki i gąbki.

Charakterystyczne dla bezkręgowców są lokalne skupiska zwojów nerwowych i układ w okolicy brzusznej. Ilość pni jest uzależniona od gatunku.  

W Polsce zamieszkuje 236 gatunków bezkręgowców, do których zalicza się owady, mięczaki, pajęczaki i pijawki.