Największa beznoga jaszczurka żyła na terenie Polski. Była ogromna
Na terenach należących obecnie do Polski kilkanaście milionów lat temu żyła największa beznoga jaszczurka o nazwie Pseudopus pannonicus. Gatunek jest zaliczany do padalcowatych i jest największym znanym przedstawicielem tej grupy zwierząt. Gad był wielki i miał ponad 2 metry długości.
Polska przed miliony lat była zamieszkiwana przez różne zwierzęta. Niedawno potwierdzono, że na terenach należących obecnie do naszego kraju żyły tremozaury. Teraz dowiadujemy się, że przemierzała je również największa ze znanych beznogich jaszczurek — Pseudopus pannonicus.
Zobacz również:
Największa beznoga jaszczurka żyła na terenach Polski
Pseudopus pannonicus to największy ze znanych przedstawicieli padalcowatych. Ogromna jaszczurka bez kończyn miała ponad 2 metry długości. Badania wykazały, że ten gatunek zamieszkiwał tereny należące obecnie do Polski przed około 15-2 mln lat temu.
Co ważne, najstarszy oraz najmłodszy przedstawiciel tego gatunku został znaleziony właśnie w Polsce, choć było to zwierzę szeroko występujące na terenach obecnej Europy. Jaszczurka żółtopuzik panoński to przedstawiciel padalcowatych, który wymarł i miał sporo wspólnego z żyjącym obecnie żółtopuzikiem bałkańskim (Pseudopus apodus), który dorasta do 130 cm długości.
Ten współczesny gatunek osiąga całkowitą długość ponad 130 cm i jest największą jaszczurką zamieszkującą obecnie Europę. Żółtopuzik pannoński był jednak znacznie większy i osiągał naprawdę imponujące, jak na jaszczurkę, rozmiary przekraczające 2 m długości. Pomijając jednak różnicę w wielkości, powinien wyglądać bardzo podobnie i też był pozbawiony kończyn.
Żółtopuzik panoński odkryty w Polsce na różnych miejscach
Warto dodać, że żółtopuzika panońskiego odkryto na różnych stanowiskach paleontologicznych w Polsce. Osobnik sprzed około 15 mln lat został znaleziony w Przewornie w woj. dolnośląskim. Natomiast z Kadzielni w woj. świętokrzyskim pochodzi najmłodsze zwierzę, którego wiek oszacowano na około 2 mln lat. Pozostałe stanowiska, gdzie znaleziono szczątki, to Węże i Węże II oraz Rębielice Królewskie.
W trakcie badań posiłkowano się okazami, które opisano już wcześniej. Pierwszy raz gatunek ten został sklasyfikowany już ponad 100 lat temu. Nastąpiło to w 1911 r. Oczywiście w obecnych czasach paleontolodzy dysponują znacznie nowocześniejszymi technikami, które wykorzystano podczas badań. W tym tomografią komputerową, która umożliwia dokładniejsze zbadanie skamieniałości.
