Magiczne różowe delfiny żyją w słodkich rzekach. Przez wylesianie mogą wyginąć
Inia amazońska znana również jako różowy delfin rzeczny żyje w wodach Amazonki i Orinoko. Niedawno para ssaków utknęła w zalesionym odcinku amazońskiego lasu deszczowego w Boliwii. Zagrożone wyginięciem delfiny zostały uratowane.
Ratownicy uratowali parę różowych delfinów, która utknęła w stojącej wodzie w zalesionym odcinku rzeki w Boliwii. Delfiny rzeczne żyją w słodkich rzekach, m.in. Orinoko i Amazonki, ale w trakcie okresu reprodukcyjnego, ssaki mogą stracić orientację i znaleźć się w miejscu, z którego nie mogą się wydostać.
W akcji ratunkowej wykorzystano łodzie i drony, aby namierzyć i wyswobodzić inie. Według Claudii Venegas, która uczestniczyła w programie ratunkowym, delfiny były wyraźnie osłabione i nie mogły wydostać się z płytkiego obszaru. Biolog wyjaśnia, dlaczego wiele różowych delfinów rzecznych traci orientację w czasie rozrodu.
"Tuż przed porodem samice szukają spokojniejszych miejsc, dlatego opuszczają rzekę w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca w rozlewisku" - mówi Venegas i dodaje, że kiedy młode się urodzi, samica wychowuje je i uczy, jak złowić pokarm.
Dlaczego delfin rzeczny jest różowy?
W ciągu ostatnich kilkunastu lat uratowano blisko 60 różowych delfinów rzecznych, Inia boliviensis. Ochrona gatunku jest kluczowa również dla ludzi, ponieważ jego wymieranie oznacza zachwianie równowagi w przyrodzie. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody klasyfikuje się go jako "EN", (skrót od ang. endangered), czyli zagrożony. Głównymi czynnikami zagrażającymi życiu i utracie siedlisk delfinów różowych są zanieczyszczenia wód, wylesianie, rybołówstwo i kłusownictwo oraz inne praktyki związane z eksploatacją amazońskich lasów i wód.
Różowy delfin może przybierać nie tylko barwę cyklamenu. Niektóre okazy są białoszare, a inne nawet niebieskie. Barwę zawdzięczają płytko osadzonym naczyniom krwionośnym, znajdującym się tuż przy skórze. Rzeczny delfin może osiągać wagę ok. 135 kg.
Zwierzęta uważane były przez rdzennych mieszkańców Amazonii za półboskie stworzenia. Ich umiejętność echolokacji wzbudzała zachwyt mieszkańców południowoamerykańskich obszarów.
