Znaleźli monstrualny pazur. Wrażenie robi także to, do czego służył

Jak mówią paleontologowie, mongolskie znalezisko to zwierzę, które ma największy w pełni zachowany pazur, jaki kiedykolwiek znaleziono. Do tej pory terizinozaury identyfikowano na podstawie fragmentów ich niesamowitych pazurów, które w wypadku tych zwierząt osiągały monstrualne rozmiary. Wiele znanych nam zwierząt ma solidne szpony, niekiedy podobne do noży, kiedy indziej do haków. Służą do polowania, chwytania zdobyczy, ale także do kopania. W wypadku terizinozaurów pazury miały wielkość i wygląd kos.

Największe dorastały zapewne do 70 cm długości. Żadne współczesne zwierzę nie ma takich pazurów. U lwa osiągają one 7 cm, szpony orła mierzą 5 cm, pazury kazuara mają 13 cm, a mrówkojad wielki ma służące do rozkopywania twardych termitier pazury długie na 10 cm. Tu mamy inny rząd wielkości.

Niegdyś uważano, że wielkie, podobne do kos pazury przedziwnych terizinozaurów mogły także służyć do rozkopywania termitier i gniazd owadów. Pewności nie ma, że tak nie było, ale niewiele wskazuje na to, że ter dinozaury były owadożerne i funkcjonowały jak mrówkojady. Mogły jednak przypominać inne szczerbaki - leniwce.

Terizinozaur nie był zwierzęciem zbyt szybkim. Nie stawiał na ucieczkę. Jego kosy na łapach mogły z powodzeniem przydać się do obrony i zadać przeciwnikowi poważne ciosy. Tak to zresztą przedstawiono w filmie "Jurassic World". Terizinozaury były potężnymi, mierzącymi nawet do 10 metrów długości olbrzymami o masywny, beczkowatym ciele. Mezozoicznymi Edwardami Nożycorękimi. Chodziły na dwóch łapach - przednie z tymi pazurami nie nadawały się za bardzo do poruszania. Na długiej szyi zwierząt znajdowała się mała główka jak u zauropodów, ale dwunożna postawa przypominała teropody albo prozauropody.

Kim dokładnie były terizinozaury, nie jest jasne. Stanowiły dużą osobliwość mezozoicznego życia.

Pazury tych zwierząt szacuje się na kilkadziesiąt centymetrów długości. Teraz w Mongolii udało się odnaleźć najlepiej zachowany w całości taki szpon, długi na przeszło 30 cm. Należą do zwierzęcia nazwanego Duonychus tsogtbaatari na cześć mongolskiego paleontologa Khishigjava Tsogtbaatara. Pierwsza część nazwy znaczy "dwa pazury" i to jest właśnie najciekawsze. Okazuje się bowiem, że ten terizinozaur nie miał pazurów na wszystkich palcach, ale jedynie dwóch. To niemal kompletnie upodabnia go do leniwców, zwłaszcza leniuchowca dwupalczastego. Ten szczerbak dysponuje dwoma hakowatymi pazurami, dzięki którym porusza się po drzewach i sięga po liście.

Duonychus był zbyt wielki na łażenie po drzewach. To jeden z mniejszych terizinozaurów, ale i tak osiągał 3 metry długości i ważył z ćwierć tony. Najwięksi przedstawiciele tej rodziny to jednak 10-metrowe kolosy, niewiele mniejsze niż ogromne hadrozaury, iguanodony czy allozaury.

Nie ma więc mowy, aby ten dinozaur poruszał się po drzewach jak leniwiec, ale mógł zachowywać się jak on. Zdaniem naukowców, jego ogromne pazury mogły służyć także do przytrzymywania pokarmu. To znaczy ten terizinozaur przyciągał nimi gałęzie i objadał je z liści. Mógł sięgnąć po te wyżej rosnące i zablokować pazurami, a tego nie potrafiły zauropody i inni roślinożercy mezozoiku.

To by znaczyło, że funkcją pazurów tych zwierząt było jednak sięganie po pokarm, a nie kopanie czy klasyczna obrona przed drapieżnikami. Możliwe jednak, że terizinozaury wykorzystywały kombo możliwości swych wielkich pazurów. Nie ma wątpliwości, że mięsożerca dwa razy się zastanowił zanim podszedł do kogoś, kto miał takie kosy na rękach.