Auto miało rozjechać na Mazurach "młodego wilka". Ale to wcale nie był wilk

O sprawie doniósł Jaromir Krajewski z Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej. To las rosnący na pograniczu polsko-rosyjskim, w sporej części na Mazurach. Tajemniczy drapieżnik rozpoznany początkowo jako "młody wilk" został rozjechany przez samochód w Rogajnach.

Jak czytamy na Facebooku: "Kiedy otrzymaliśmy informację, że w Rogajnach samochód przejechał młodego wilka, nie spodziewaliśmy się sensacji. Truchło chcieliśmy jednak zabrać – do badań. Tymczasem zwierzę, jakie zobaczyliśmy, wywołało konsternację. Nie było podobne do wilka, ale nie przypominało i psa. Burza mózgów, zaskakujące podejrzenie, kilka telefonów, przesłane zdjęcia – i mamy potwierdzenie. To szakal złocisty – gatunek, który wraz z ociepleniem klimatu pomału przemieszcza się na północ."

Szakal leżał martwy, z bardzo zniszczoną sierścią. Był w kiepskim stanie i rzeczywiście, dość mały. Zdjęcia są drastyczne, dlatego ich nie pokazujemy.

Jak dodaje Park Krajobrazowy Puszczy Romninckiej, mylące były jego niewielkie rozmiary i „dziwna” sierść – jedno i drugie to rezultat zakażenia świerzbowcem. To dowód na to, że szakale także cierpią z powodu tej choroby, podobnie jak wilki czy lisy.

Szakale złociste to coraz częstszy widok w Polsce. Pojawiają się u nas od 2015 r. Nie wszystkie obserwacje są wiarygodne, bo ludzie niekiedy mylą go albo z wilkiem, albo psem, a nawet lisem. Szakale mają jednak inną sylwetkę niż wilki i większość psów. Ustępują także wilkom rozmiarami. Dorosły wilk ma sporo ponad metr długości, niecały metr wysokości i ważyć może 50-60 kg (rekordowe osobniki z Kanady przekraczały 100 kg). Szakal złocisty nie zbliża się do takich gabarytów. 70 cm długości i 50 cm wysokości przekłada się na może 15 kg wagi, ale to maksymalnie.

To jedyny szakal występujący poza Afryką, który jest bliżej spokrewniony z wilkiem niż z afrykańskimi gatunkami, takimi jak szakal pręgowany czy szakal czaprakowy, znanymi z widoków afrykańskiej sawanny. Szakale złociste są mieszkańcami Azji aż po Tajlandię oraz południowo-wschodniej Europy. W XIX wieku ten drapieżnik dotarł do linii Dunaju i tam się zatrzymał. Przez lata wydawało się, że rzeka ta jest północną granicą jego zasięgu.

W XXI wieku rozpoczęła się jednak nowa ekspansja szakala na tereny Europy, na niespotykaną dotąd skalę. W 2006 r. pojawił się w Czechach, rok później odnotowano go w Austrii. W 2013 r. doszedł do Estonii, dwa lata potem był w już w Holandii, a w 2016 r. widziano go w Danii. Dzisiaj mamy już zwierzęta notowane niemal we wszystkich państwach Europy. W 2024 r. doszły trzy kolejne - Portugalia, Norwegia i Finlandia i to na dodatek z okolicami Laponii położonej za kręgiem polarnym. Jeszcze nie tak dawno byłoby to nie do pomyślenia, żeby ciepłolubny szakal zamieszkiwał okolice koła podbiegunowego.

Na wielu tych obszarach szakal złocisty jest tylko przelotnie, tak jest, chociażby w Polsce. Chociaż mamy już dowody na rozmnażanie się szakali w naszym kraju, większość osobników nie zatrzymuje się tutaj, idzie dalej. Nie wiadomo, co im przeszkadza. Część przyrodników uważa, ze być może presja wilka. Szakale złociste szukają miejsc, gdzie wilków jest mniej.

Obecność nowego drapieżnika w Polsce jest ekscytująca, ale jak podkreśla Park Krajobrazowy Puszczy Romninckiej, "nowe gatunki to niestety żaden powód do radości – przeważnie oznaczają problemy, chociaż akurat o możliwym wpływie szakala na nasze ekosystemy wiedzy nie mamy.". Nie wiemy, jak wpłyną na naszą przyrodę, czy jej nie zagrożą, jakie choroby przenoszą.

Fakt, że szakal złocisty zapuszcza się tak daleko na północ i robi to dopiero teraz, w XXI wieku może nam też powiedzieć wiele o niekorzystnych zmianach zachodzących w jego naturalnym środowisku, na Bałkanach.