Koza

Kozy są hodowane niemal na całym świecie – za wyjątkiem obszarów o klimacie arktycznym i silnie podmokłym oraz pustyń. 

Gatunek ten pochodzi z Azji Centralnej lub z Iranu. Pierwsze ślady udomowienia kozy przez Europejczyków pochodzą sprzed 3 tysięcy lat. Odkryto je podczas wykopalisk osadnictwa palowego w Szwajcarii. Natomiast dzikie kozy można spotkać dziś m.in. na Krecie, Majorce i na Hawajach.

Koza prowadzi dzienny tryb życia. To towarzyskie zwierzę, które żyje w stadach. Nie ma wygórowanych oczekiwań co do swojego siedliska. Najbardziej lubi, łąki, obszary skaliste, tereny trawiaste oraz te znajdujące się blisko człowieka przez człowieka.

Koza domowa jest karmiona paszą. Jednak jej jadłospis mogą uzupełnić np. trawy, krzewy, siano czy mech. Jest to zwierzę roślinożerne. 

Kozy często tworzą związki poligyniczne. Oznacza to, że jeden samiec kopuluje z kilkoma samicami. Rozród tych zwierząt odbywa się przez cały rok, jednak najczęściej ma miejsce od wiosny do późnej jesieni. Ciąża kozy trwa od 140 do 152 dni, a podczas porodu na świat przychodzi od 2 do 4 młodych, czyli koźląt. Dojrzałość osiągają one w ciągu maksymalnie 15 miesięcy. Żyją od 15 do 17 lat.

Kozy z natury są inteligentne, ale jednocześnie nerwowe, płochliwe i można łatwo je wystraszyć. Mają rozwinięty zmysł węchu oraz rozróżniają smaki gorzki, słony, słodki i kwaśny. 

Kozy mają drobną, ale harmonijną budowę ciała i ważą do ok. 65 kg. Ich wysokość w kłębie nie przekracza 60 cm. Sierść kozy domowej może być długa i miękka lub krótka i szorstka. W zależności od rasy może mieć ona też kolor szary, biały, brązowy, czarny, czerwony, brunatny. 

Zwierzęta te wyróżniają szablaste lub skręcone rogi i krótki ogon. Ich uszy mogą być zwisające lub stojące. Niektóre osobniki mają brodę, a inne nie. Ich kopyta są przystosowane do skakania po skałach. Oczy kóz domowych mają poziome źrenice.