Wrona
Wrona (Corvus corone) to gatunek występujący na terenie północnej i wschodniej Europy. Jej bytowanie stwierdza się od Półwyspu Apenińskiego i Łaby aż do Uralu. W Polsce najliczniej żyje na terenach górskich, do wysokości 1300 m n.p.m. Chętnie osiedla się również na pogórzu i nad wodami śródlądowymi (jeziorami, stawami i korytami rzek). Przez ostatnie 100 lat wrony zbliżyły się do osiedli ludzkich. Występują już nie tylko w lasach i na łąkach, ale również w dużych miastach.
Wrona - najważniejsze informacje
Gdzie żyją i co jedzą wrony?
Wrony są gatunkiem monogamicznym. Gnieżdżą się na obrzeżach lasów w pobliżu zbiorników wodnych, jednak unikają zwartych kompleksów leśnych. Bliskie sąsiedztwo wody ułatwia im znajdowanie pokarmu. Jedzą niemal wszystko — od drobnych ssaków, ptaków, dżdżownic, ślimaków i owadów przez padlinę i odpadki po zboża, trawy i rozmaite jagody. Dieta wron zmienia się wraz z sezonem i dostępnością pożywienia.
Wrony wyprowadzają jeden lęg rocznie. Tworzą gniazdo z patyków i miękkiego materiału (traw, ziemi) w miejscu położonym z dala od innych par. Samica wysiaduje złożone jaja (od 4 do 6) przez okres 18-21 dni. W tym czasie samiec ma za zadanie dostarczać partnerce odpowiednią ilość pokarmu. Później, gdy pisklęta się wyklują, w poszukiwaniu pożywienia pomaga mu samica. Początkowo pisklęta dostają owady i ich larwy. Później, gdy młode są nieco większe, zjadają upolowane przez rodziców niewielkie ssaki lub pisklęta innych gatunków. Opuszczają gniazdo po ok. 28-35 dniach.
Jak wygląda wrona?
Wrona jest dość masywnym ptakiem o rozpiętości skrzydeł do 1 m i długości ciała ok. 48-53 cm. Dorosłe osobniki ważą od 400 do 600 g. Obie płcie charakteryzują się takim samym rozmiarem i ubarwieniem. Górna część piersi, cała głowa, skrzydła i ogon są czarne z metalicznym połyskiem. Grzbiet i brzuch szare. Nogi czarne. Tęczówki ptaka przyjmują odcień ciemnobrązowy.
Wrona wydaje ochrypłe, głośne i nieprzyjemne dla ludzkiego ucha krakanie. Takie zawołania można usłyszeć zwłaszcza podczas lotu ptaków.
Młode osobniki w początkowym okresie są dosyć nieporadne. Słabo latają, a ich główną metodę przemieszczania stanowi bieganie i skakanie. Nie potrafią samodzielnie zdobywać pożywienia i potrzebują wsparcia rodziców. Z czasem zdobywają umiejętności niezbędne do przetrwania i obrony przed drapieżnikami.
Czy wrony są pod ochroną?
W Polsce wrony są objęte częściową ochroną gatunkową. Klasyfikuje się je jako gatunek najmniejszej troski. Wpływ na zmniejszanie liczebności wron mają:
- częste koszenie terenów zielonych, łąk i trawników;
- zabudowywanie nieużytkowanych obszarów rolnych;
- celowe działania człowieka polegające na przeganianiu ptaków i niszczeniu ich lęgowisk;
- chemizacja rolnictwa i pestycydy;
- zanieczyszczenie środowiska;
- zmniejszenie różnorodności upraw rolnych;
- sztuczne regulowanie brzegów rzek i zabetonowywanie brzegów zbiorników wodnych;
- wysychanie niewielkich cieków wodnych i osuszanie oczek;
- wycinanie krzewów i drzew na terenach wiejskich i miejskich.
Ciekawostki o wronach
- Wronę od gawrona odróżniają masywniejszy dziób i bardziej zaokrąglona sylwetka, a także płaskie czoło oraz całkowicie pozbawione piór nogi.
- Jaja wrony są silnie wydłużone. Mają brunatne lub ciemnozielone plamkowanie na zielonkawym tle.
- Wrona jest co do zasady gatunkiem wędrownym, choć obecnie duża część osobników na stałe osiedliła się na obszarach miejskich.
- Wrona najczęściej szuka pokarmu na ziemi, chodząc po niej lub skacząc.
- Wrony rozłupują orzechy włoskie poprzez zrzucanie ich z dużej wysokości na asfalt lub chodnik.
- Samiec wrony w okresie wysiadywania jaj przez samicę okazuje jej czułość, pieszczotliwie dziobie po głowie i osłania od słońca.
