Tygrysy pojawiły się tam, gdzie się nie spodziewano. Nagły wzrost

Tygrys sumatrzański jest podgatunkiem unikalnym, gdyż to najmniejszy z żyjących tygrysów. A pamiętajmy, że różnice w rozmiarach w obrębie gatunku tego największego z kotowatych są ogromne. Największy współczesny tygrys, jakim jest tygrys syberyjski z Dalekiego Wschodu może osiągać 3 metry długości i 300 kg wagi, a najmniejszy czyli właśnie tygrys sumatrzański dorasta do niecałych dwóch i pół metra, a waga sięga 100 kg. To wielka dysproporcja.

Wśród tych podgatunków tygrysa, jakie jeszcze pozostały, wszystkie są rzadkie, ale tu także mamy duże dysproporcje. Indyjskie tygrysy bengalskie zachowały się jeszcze w liczbie ponad 3 tysięcy, za to tygrysów sumatrzańskich mamy zaledwie kilkaset, może 300, może 400. Nie tak łatwo to policzyć, gdyż ten kot zaszył się w najbardziej niedostępnych górskich lasach jednej wyspy - Sumatry w Indonezji.

Te koty znajdują się na Czerwonej Liście Gatunków Krytycznie Zagrożonych (IUCN). W zasadzie ich przetrwanie wisi na włosku i tygrys sumatrzański był typowany jako ten, który może podzielić włos wymarłych już indonezyjskich podgatunków - tygrysa jawajskiego i tygrysa balijskiego. "Frontiers in Conservation Science" informuje jednak, że być może przyszłość tego zwierzęcia nie będzie aż tak ponura, jak zakładano. Dowodzą tego badania wykonane za pomocą fotopułapek w ostatnich dwóch latach.

Fotopułapki rozsiane w lasach Sumatry wykonały zdjęcia tygrysów sumatrzańskich poza siecią parków narodowych wyspy, aby przekonać się czy i jak dokonuje się naturalne rozprzestrzenienie zwierząt na terenie wyspy. Analiza zdjęć wykonanych przez kamery na podczerwień wykazała trzykrotnie więcej kotów pojawiających się na ujęciach niż w latach poprzednich. To zwłaszcza okolice Leuser na północy Sumatry. Zdaniem naukowców, to powstająca spontanicznie i najzdrowsza populacja tygrysów, jakie w ogóle mamy na tej wyspie.

Park Narodowy Gunung Leuser jest trzy razy większy od Parku Narodowego Yellowstone. Obejmuje lasy zarówno górski, jak i nizinne, z czego niemal połowa to ekosystemy nienaruszone i pierwotne. Bezcenne dla zwierząt takich jak tygrys i jego ofiary. 167 kamer zainstalowano wykonało tu 282 wyraźne zdjęcia tygrysów sumatrzańskich i zidentyfikowały 27 osobników - 14 samic, 12 samców i 1 tygrysa o nieznanej płci. To jeden z najlepszych wyników w dziejach. Tylko trzykrotnie wcześniej udało się zarejestrować tu więcej zwierząt, zatem można zaryzykować tezę, że tygrys sumatrzański pojawia się w nowych miejscach i jego liczba nieoczekiwanie nieznacznie rośnie.

To mógłby być przełom w ochronie tego zwierzęcia. Indonezja w połowie lat dziewięćdziesiątych opracowała plan ochrony tego kota. Strategia Ochrony Tygrysa Sumatrzańskiego powstrzymała wielki problem z utrzymaniem tygrysów na tej wyspie. Do końca XX wieku naukowcom w ramach tej strategii znalazły 52 potencjalne siedliska tygrysów, z których tylko 15 było na tyle nienaruszonych, aby zwierzęta mogły tam mieszkać. Tygrys sumatrzański jest zwierzęciem bardziej związanym z lasami niż inne podgatunki.

W poprzedniej dekadzie Indonezja zainwestowała ponad 200 mln dolarów w rozbudowę systemy walki z kłusownictwem, co oznaczało zainstalowanie fotokamer, zwiększenie liczby strażników. Celem jest podwojenie liczby zwierząt do końca obecnej dekady.