Dlaczego boimy się pająków, skoro 99 proc. z nich jest nieszkodliwe?

W Wielkiej Brytanii arachnofobia (strach przed pająkami) jest najbardziej rozpowszechnioną fobią. Cierpi na to jedna dwudziesta populacji, a 1 proc. z nich poddaje się z tego powodu leczeniu.

W Stanach Zjednoczonych jedna czwarta mężczyzn i aż połowa kobiet boi się pająków. Oznacza to, że strach przed ośmionożnymi stworzeniami jest przechowywany gdzieś głęboko w naszej nieświadomości.

Co ciekawe, pająki nie stanowią dla nas prawie żadnego zagrożenia - ani teraz, ani nawet na wcześniejszych etapach ewolucji. Zdecydowana większość z istniejących 63 tys. gatunków jest całkowicie nieszkodliwa dla ludzi. Zdaniem specjalistów tylko 7 gatunków można uznać za stanowiące zagrożenie dla człowieka.

Psycholog Jon May twierdzi, że pająki łączą w sobie kilka rzeczy, których ludzie się boją. Jedną z nich jest nieprzewidywalność. Dzięki kształtowi ciała pająki mogą poruszać się na boki i do przodu, ich ruchy są pozornie przypadkowe, a zatem nieprzewidywalne dla ludzi i niezrozumiałe.

Odpychający wydaje się również kształt ciała pająka. Wiele badań i nasze codzienne doświadczenia dowodzą, że ludzie lubią owalne kształty - podczas gdy pająki są kanciaste.

Ostatnią przyczyną strachu przed pająkami jest ich kolor - najczęściej czarny. Dla naszych przodków czerń była niebezpieczna. W nocy, gdy większość drapieżników jest aktywna, ich kolor staje się czarny dla ludzkiego oka. Z tego powodu czerń jest kojarzona ze złem już w najstarszych mitach i legendach.

U pająków wszystkie te trzy cechy: nieprzewidywalność, kanciasty kształt ciała i czarny kolor, łączą się, a rezultatem jest instynktowny strach, któremu nie możemy się oprzeć. Dla wielu osób stanowi znaczny problem, który poważnie utrudnia codzienne funkcjonowanie. Dla niektórych osób wystarczy tylko zobaczyć fotografię pająka, by uruchomić napad paniki.