Siedem najdziwniejszych zwierząt świata. Trudno uwierzyć w ich istnienie

Ta ryba z gatunku Brachiopsilus dianthus używa płetw do chodzenia, a nie pływania po dnie oceanu. jest jednym z dziewięciu nowo nazwanych gatunków opisanych w przeglądzie naukowym rodziny Brachionichthyidae i należy do ryb żabokształtnych. Do tej pory znaleziono tylko cztery okazy tej nieuchwytnej, 10-centymetrowej, różowawej ryby obdarzonej "rękami" i "nogami", a wszystkie w okolicach wyspy Hobart na australijskiej Tasmanii.

To nietypowe zwierzę zostało zaobserwowane ostatni raz w 1999 roku. Ryby występują tylko w płytkich wodach południowo-wschodniej Australii. Są słabo zbadane i niewiele wiadomo o ich biologii czy zachowaniu.

Popularne w wietnamskich restauracjach danie okazało się składać z nieznanej nauce jaszczurki. Nowo odkryta jaszczurka z gatunku Leiolepis ngovantrii nie jest zagrożona, ponieważ samica rozmnaża się przez klonowanie, czy dokładniej partenogenezę, bez potrzeby posiadania samców.

Jaszczurki jednopłciowe nie są rzadkością: około jeden procent jaszczurek może rozmnażać się przez partenogenezę, co oznacza, że samice spontanicznie owulują i samoklonują się, aby stworzyć potomstwo o tym samym kodzie genetycznym.

Nowa ryba z gatunku Panaque została znaleziona w Amazonii. W 2006 roku odkryto, że zwierzę żeruje na powalonych drzewach w peruwiańskiej rzece Santa Ana. Inne gatunki używają swoich zębów do zeskrobywania materii organicznej z powierzchni zatopionego drewna. Nowy gatunek, jak dotąd nienazwany, należy do kilkunastu znanych gatunków Panaque trawiących drewno.

Pozostałe ryby z gatunku Panaque nie są w stanie strawić drewna. Pochłaniają jedynie znajdującą się na nim materię organiczną: glony, mikroskopijne rośliny, zwierzęta i inne zanieczyszczenia. Drewno przechodzi przez rybę i jest wydalane jako odchody.

Nowoodkryta ryba przepuszcza drewno przez swoje jelita w mniej niż cztery godziny.

Birmańska rokselana białobroda (Rhinopithecus strykeri) ma tak płaski nos, że deszcz zmusza ją do kichania. Jednak jest to najmniejszy z jej problemów.

Jedyny analizowany naukowo okaz został zabity przez lokalnych myśliwych, gdy badacze odkryli go w 2010 roku. Wkrótce potem został zjedzony. Co ciekawe, to właśnie sami myśliwi opowiedzieli w 2010 roku o tym gatunku zespołowi badaczy z Flora & Fauna International (FFI).

Lokalny popyt na małpie mięso to tylko jeden z powodów, dla których ten nowy gatunek jest zagrożony. Nie sprzyja mu również postępujące wylesianie.

Ten nowy gatunek pijawki został odkryty w odległym rejonie peruwiańskiej Amazonii i otrzymał nazwę Tyrannobdella rex. Może mierzyć nawet siedem centymetrów i ma długie zęby, jak u swojego imiennika dinozaura Tyranozaura rex.

Nowoodkryty gatunek pijawki został zaklasyfikowany do "najrzadszych gatunków 2010 roku".

Czasami, gdy jakaś legenda jest głęboko zakorzeniona w umyśle obserwatora, wystarczy zobaczyć coś co jest tylko lekko do niej podobne, aby umysł uzupełnił braki. Tak mogło być, gdy Krzysztof Kolumb w 1493 roku zbliżył się do wybrzeży Dominikany i zobaczył syreny. "Nie są tak piękne, jak mówią - pisał w swoim dzienniku - ich twarze miały jakieś męskie rysy".

Nie ma wątpliwości, że to co opisywał, to manat, który - pomijając rysy twarzy - ma chyba więcej cech odróżniających go od syren z legend. Manaty osiągają długość do trzech metrów i są pokryte tranem. Mogą ważyć do 500 kilogramów, mają gruby pysk z nozdrzami, które zamykają się pod wodą, płetwy i ogon w kształcie wiosła.

Skojarzenie z legendą stało się jednak tak nieodłączne, że nazwa rodziny manatów i ich krewnych z Pacyfiku, diugoni, przyjęła przydomek ich mitologicznych odpowiedników: syren. W rzeczywistości słowo diugong oznacza w języku malajskim "panią morza".

Salamandra meksykańska - znana również jako aksolotl lub ambystoma meksykańska (Ambystoma mexicanum)- to zwierzę, którego niezwykłą cechą jest zachowanie cech larwalnych w wieku dorosłym. Ten stan, znany jako neotenia, oznacza, że zachowuje ono swoją kijankową płetwę grzbietową, która biegnie prawie przez całą długość jego ciała, oraz zewnętrzne skrzela, które wystają z tyłu jego szerokiej, pierzastej głowy.

Populacja tego wyjątkowego płaza jest w stanie krytycznym i znajduje się na czerwonej liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, ze względu na utratę siedlisk, wprowadzenie gatunków inwazyjnych do jego siedliska, nadmierną eksploatację, zanieczyszczenie i spożywanie jako pokarm.

Aksolotl występuje tylko w kompleksie jezior Xochimilco (wymawiane Sochimilco) w pobliżu Mexico City i różni się od większości salamandr tym, że żyje stale w wodzie. W niezwykle rzadkich przypadkach aksolotle dojrzewają i opuszczają wodę, ale w większości przypadków wolą pozostać na dnie jezior i kanałów Xochimilco