Pingwiny pływają bez mapy i nawigacji, a znajdują drogę. Mają świetny patent

Pingwiny zostały stworzone przez ewolucją jako ptaki przystosowane kapitalnie nie do lotu, ale właśnie do pływania. Latać nie potrafią w ogóle, a pieszo po lądzie poruszają się niezdarnie i dla wielu zabawnie. Wystarczy jednak zobaczyć je w wodzie, gdy tylko do niej skoczą. Zamieniają się wtedy w żywe torpedy, które mkną pod wodą z dużą szybkością i do pływania podwodnego używają swych skrzydeł przekształconych w płetwy.

Wiele pingwinów pływa z szybkością 20 czy 25 km/h, a najszybszy pingwin białobrewy osiąga nawet 36 km/h. To bardzo dużo, wiele ryb nie osiąga takiej prędkości. Mistrz pływacki Ian Thorpe bił rekordy z szybkością 7 km/h. Pingwina w życiu by nie dogoni, nie w wodzie.

Poza tym, że pingwiny to pływacy szybcy, to także pływacy wytrawni i świetnie nawigujący. A jest to bardzo ważne w południowych wodach wokół Antarktyki, gdzie nie braku burz i sztormów. Pingwin magellański na przykład jest mieszkańcem południowego krańca Ameryki Południowej. Opływa brzegi Chile i Argentyny aż po Falklandy i pobliskie wysepki subantarktyczne, musi pokonywać słynące ze szkwałów wody wokół Przylądka Horn, zmorę żeglarzy. I daje radę.

Naukowcy zastanawiali się, jak ten nieduży pingwin jest w stanie poradzić sobie ze sztormami i jak nawiguje na granicy dwóch wielkich oceanów - Spokojnego i Atlantyckiego plus trzeciego, którym jest Ocean Południowy. "PLOS Biology" publikuje badania na ten temat, z których wynika, że pingwiny magellańskie opracowały unikalny system nawigowania na tych niespokojnych morzach. Opiera się on na prądach morskich i ich złożonym systemie kierunków w okolicach Antarktyki. Czytamy w wynikach badań, że "zwierzęta nawigujące w morzu często napotykają siły wiatru lub prądów wodnych, które utrudniają efektywność podróży i precyzję trasy. 27 przebadanych pingwinów magellańskich dostosowywało swoje strategie nawigacyjne do pływowych prądów oceanicznych."

A zatem te dzielne pingwiny nie tylko nie boją się silnych prądów morskich Oceanu Południowego, ale wręcz szukają ich i wykorzystują do swoich celów. Naukowcy za pomocą rejestratorów nawigacyjnych i GPS odtworzyli wektory podróży pingwinów magellańskich, w trakcie których ptaki wypływały na szeroki ocean po żer i wracały bez pudła do swoich domów, chociaż nawigowanie na wzburzonym morzu jest ekstremalnie trudne. Okazuje się, że pingwiny potrafią tak oszczędzać energię w pogoni za rybami i głowonogami, że płyną dryfem wraz z wybranymi prądami morskimi. Gdy prąd był bardzo silny, ptaki grupowały się na jego zewnętrznej krawędzi. To wydłużało czas pływania na pełnym morzu i zarazem żerowania, a zarazem pozwalało bezpiecznie wrócić do domu. W efekcie podróże pingwinów zawsze odbywały się po drodze w kształcie litery S.

W praktyce oznacza to, że pingwiny magellańskie są jak Odyseusz, wracają po dłuższej drodze, dryfując na prądach. Tracą mniej energii, a zyskują więcej pokarmu.

Pingwiny magellańskie potrafią wyczuwać dryf prądów i wykorzystywać go do zwiększenia efektywności energetycznej - uważają naukowcy, co znaczy że wiedza tych ptaków o pływach morskich jest kolosalna, być może większa od naszej.

To trochę tak, jakby na bezkresnym morzu bez jakiegokolwiek punktu nawigacyjnego, jakieś boi, znaku, czegokolwiek ptaki te doskonale rozpoznawały drogę, gdyż wyczuwają prądy morskie. Pływy niemal malują im ją przed oczami i pingwiny trafiają bez pudła do celu, a na dodatek wybierają optymalną drogę, która optymalizuje ich potrzeby. To wręcz niesłychana umiejętność jak na zwierzę, które jednak pochodzi z lądu i tu żyli jego przodkowie. 

Efekt jest taki, że pingwin magellański bez trudu opływa od południa Amerykę Południową, pokonuje wody wokół Przylądka Horn i Falklandów, a pojawia się też u brzegów Antarktydy, a nawet Australii i Nowej Zelandii. Po czym najedzony wraca.