Wydra

Wydra europejska występuje w Europie, Azji oraz w Afryce Północnej. Żyje na terenie całej Polski, jednak można spotkać ją bardzo rzadko – jej populacja jest bardzo mała. 

Wydra to drapieżne zwierzę, które jest związane ze środowiskiem wodnym. Żyje zarówno w pobliżu zbiorników słodkowodnych (rzek, jezior i stawów), jak i nad brzegiem Bałtyku. 

Niektóre wydry wolą samotny tryb życia, a inne łączą się w niewielkie grupy rodzinne. To drapieżniki, które są aktywne w nocy. To wtedy polują, ale niechętnie oddalają się od wody. Dlatego dietę wydr stanowią przede wszystkim ryby. Uzupełniają ją gryzonie, ptaki wodne i błotne, a także raki i żaby. Gdy drapieżniki te są głodne i mają problem ze znalezieniem pożywienia, mogą atakować też drób gospodarski. 

Zwierzęta te świetnie pływają i jeżeli brakuje im pokarmu, poszukują go, wybierając się na dłuższe wędrówki.  Swoje nory budują nad brzegiem akwenów wodnych, by mieć stały dostęp do swoich żerowisk. Wejście do nich znajduje się pod powierzchnią wody. By zadbać o dobre warunki w swojej norze, wydra wykonuje otwory wentylacyjne. Niektóre osobniki, zamiast budować własną kryjówkę, wolą zająć tę należącą do lisa albo borsuka.

Młode wydry przychodzą na świat w maju lub w czerwcu po ciąży trwającej od 9 do 10 tygodni. Samica podczas jednego porodu rodzi od 2 do 4 osesków. Przez kolejnych 5 tygodni pozostają one ślepe. Następnie szybko się usamodzielniają i uczą się polować w towarzystwie matki.

Ciało wydry europejskiej ma do 90 cm, a ogon do 60 cm długości. Zwierzę to waży do ok. 10 kg. Wyróżniają je:

Wydry europejskie znajdują się w polskiej Czerwonej Księdze gatunków ginących i są objęte ochroną. Na terenie Europy jest realizowany program mający na celu uratowanie tych zwierząt, których populacja ciągle się kurczy. Te drapieżniki o pięknym futrze są chronione również przepisami Konwencji Waszyngtońskiej (CITES), czyli układu ograniczającego handel zagrożonymi gatunkami roślin i zwierząt.

Za drastyczne zmniejszenie się populacji wydr jest odpowiedzialny człowiek. Myśliwi i kłusownicy polowali na nie dla futra i mięsa. Oprócz tego zwierzętom nie służy zanieczyszczenie środowiska oraz degradacja terenów, na których mogą żyć. Osusza się bagna, reguluje się zakola rzek, likwiduje starorzecza oraz wycina się trzciny – niszczy się naturalne siedliska wydr.