Mops

Rasa ta wywodzi się z Dalekiego Wschodu – z terenu dzisiejszych Chin. Opisy tych czworonogów pojawiają się już w księgach pochodzących z czasów Konfucjusza, czyli z przełomu V i VI w. p.n.e.

Mopsy trafiły do Europy dopiero w XVI lub XVII wieku, jednak szybko stały się ulubionymi psami władców i szlachetnie urodzonych. Miały różne nazwy w zależności od kraju. W Wielkiej Brytanii nazywano je dutch mastiff, we Francji carlin (od imienia arlekina), w Holandii mopshond, natomiast w Wenecji mascherino, czyli maseczka. W Polsce mopsy są znane prawdopodobnie od XVIII stulecia.

Mopsy to towarzyskie psy, które od zabawy z innymi czworonogami wolą przebywanie blisko człowieka. Wybierają zwykle jedną osobę spośród domowników, której towarzyszą na każdym kroku i z którą są szczególnie związane.

Mopsy są przyjacielskie i raczej nie sprawiają problemów opiekunom – dopasowują się do ich trybu życia. Nie mają zbyt dobrej koordynacji ruchowej oraz nie potrzebują wiele ruchu. Wystarczą im krótkie spacery. Dlatego psy te są odpowiednie także dla starszych osób. Oprócz tego uwielbiają smacznie spać, jednak niestety są znane z głośnego chrapania. Nie przejawiają agresywnych zachowań oraz tolerują inne zwierzęta domowe.

To małe psy o krępej, przysadzistej budowie ciała. Ważą do ok. 8 kg, a największe mopsy mają do 36 cm w kłębie.

Rasę tę wyróżnia specyficzna budowa i wygląd głowy. Mają one krótką, tępą i kwadratową kufę. Na ich niskich czołach znajdują się fałdy skóry, przez co czworonogi te wyglądają na nieustannie zmartwione. Oczy tych psów są ciemne, duże, okrągłe i mają łagodny wyraz. Natomiast ich uszy są małe i delikatne. Kończyny mopsów są zakończone łapami z wyraźnie zaznaczonymi palcami. 

Sierść tych czworonogów jest gęsta, gładka i lśniąca. Można spotkać psy w kolorze beżowym i czarnym. Ich maska (czyli część pyska) jest czarna. Beżowe mopsy mogą mieć też ciemne pieprzyki.