Stokrotka

Liście stokrotki mogą mieć ząbkowane krawędzie lub być całobrzegie. Mają lancetowaty, łopatkowaty, odwrotnie jajowaty lub klinowaty kształt. Zwykle rosną tuż przy ziemi i są skupione w rozetę.

Kwiaty stokrotki dzielą się na dwa rodzaje – języczkowe (żeńskie) i rurkowe (obupłciowe). Te pierwsze stulają się po zmroku. Kwiaty stokrotki znajdują się na szczycie nagiej w górnej części łodygi. Są zebrane w koszyczki i mogą mieć biały lub różowy kolor oraz występować w najrozmaitszych odcieniach czerwieni.

Owoce stokrotek to drobne, spłaszczone niełupki. 

Stokrotka ‘Super Enorma’ to roślina dostająca do 15 cm wysokości. Kwitnie od wiosny do końca lata. Na cienki łodyżkach tej rośliny znajdują się obfite, białe kwiatostany.

Stokrotka ‘Robella’ to odmiana, którą wyróżniają wyjątkowo duże kosze kwiatowe. Tworzy je wiele małych, rurkowatych płatków, które wyrastają gęsto, jeden przy drugim. Stokrotka ‘Robella’ ma też wyjątkowy, różowo-łososiowy kolor.

Stokrotka ‘Pomponetta’ ma drobne, ale gęste kwiatostany, przypominające małe, puszyste pomponiki.

Stokrotka ‘Speedstar Red’ ma intensywny, czerwony lub karminowy kolor.  Wyróżniają ją półpełne, gęste kwiaty o zwartym wzroście. Tworzą je drobne płatki otaczające żółty środek rośliny.

Podlewanie – stokrotkę trzeba nawadniać regularnie. Źle znosi suszę i ma płytki system korzeniowy, dlatego nie pobiera wody magazynowej w głębi gruntu.

Nawożenie – stokrotki nawozi się od 2 do 3 razy w sezonie wiosenno-letnim. Po raz pierwszy należy zasilić je wczesną wiosną. Do nawożenia stokrotek stosuje się preparat wieloskładnikowy.

Ochrona przed zimnem – stokrótki nie są mrozoodporne. Na zimę należy ukryć je pod stroiszem, warstwą torfu lub trocin – nie mniejszą niż 8 cm. 

Stokrotka pospolita to roślina jadalna. Ma miętowo-orzechowy smak. Można jeść zarówno jej kwiaty, jak i łodygi oraz liście.

Stokrotka jest stosowana także w kosmetyce. Znajdujące się w niej substancje pomagają łagodzić podrażnienia skóry. Natomiast zawarta w niej l-arbutyna wspomaga walkę z przebarwieniami skórnymi.

W średniowieczu stokrotka była kwiatem poświęconym Matce Bożej.

Niektórzy uważają, że łacińska nazwa stokrotki Bellis pochodzi od celtyckiego boga słońca Belenosa. Miała ona nawiązywać do tego, że kwiaty tej rośliny otwierają się, gdy padają na nie promienie słoneczne.