Nornica
Nornica (Clethrionomys) to rodzaj małych gryzoni z rodziny chomikowatych. Te niewielkie ssaki mają krępe ciało, krótkie nogi, zaokrąglone uszy i krótki ogon. Futro nornic jest zazwyczaj gęste i miękkie, często o czerwonawym lub brązowawym zabarwieniu. Nornice zamieszkują różnorodne środowiska, od lasów po łąki i ogrody. Są aktywne głównie nocą i o zmierzchu, żyjąc w podziemnych norach, które kopią samodzielnie lub wykorzystują istniejące już struktury. Ich dieta jest zróżnicowana i obejmuje korzenie, nasiona, owoce, liście oraz owady.
Nornica - najważniejsze informacje
Gdzie żyją nornice?
Nornica występuje na obszarze Eurazji oraz Ameryki Północnej. Najpopularniejszym gatunkiem, który żyje również w Polsce, jest nornica ruda (Clethrionomys glareolus).
Gryzoń ten zamieszkuje przede wszystkim lasy liściaste i iglaste, parki oraz zarośla. Preferuje tereny o podwyższonej wilgotności. Nornicę można również spotkać w przydomowych ogrodach, gdzie wyrządza sporo szkód. W górach zamieszkuje w piętrze regli i kosówki.
Nornica buduje system korytarzy zlokalizowanych w gęstym leśnym runie lub tuż pod powierzchnią ziemi. Szacuje się, że rewir jednego osobnika może zajmować nawet 1600 m2. Wybiera miejsca, w których ma dostęp do pożywienia, najczęściej pod drzewami lub leżącymi pniami. Może tam szybko się schować w razie wykrycia niebezpieczeństwa.
Nornica żeruje po zmierzchu oraz nocą, jednak ze swojej kryjówki wychodzi również w dzień, aby znaleźć pożywienie. Jest to płochliwy ssak, który może przeżyć bez pokarmu około 5 dni. Wiosną oraz latem je głównie liście i świeże zioła, a także nasiona, pąki, korę i larwy. Późną jesienią oraz zimą, gdy dostęp do takiego pokarmu jest utrudniony, posila się nasionami, kłączami, owocami oraz bezkręgowcami. Chętnie wyjada rośliny cebulowe, a także obgryza młode krzewy i drzewa, dlatego jest ogrodowym szkodnikiem.
Jak wygląda nornica?
Długość ciała nornicy wynosi bez ogona około 80-135 mm. Masa ciała to natomiast 16-21 g. Takie niewielkie gabaryty sprawiają, że jest to jeden z najmniejszych gryzoni nornikowatych, które można spotkać w Polsce. Ciało nornicy ma nieco wydłużony kształt, a ogon o długości 32-72 mm jest słabo owłosiony i pokrytymi charakterystycznymi pierścieniowatymi łuskami. Duże oczy są umiejscowione na lekko zaostrzonym pyszczku z wąsami. Nornica ma szerokie i zaokrąglone uszy.
Siekacze tego gryzonia mają dłutowaty kształt. Nieustannie rosną, dlatego muszą być systematycznie ścierane na twardym podłożu. Dzięki temu, że szkliwo występuje jedynie na ich przedniej części, to zachowują swoją ostrość.
Nornica ruda rodzi najczęściej od 3 do 5 młodych. Ciąża trwa 18-21 dni, a okres rozrodczy zaczyna się w kwietniu i kończy w październiku. Młode rodzą się ślepe i otwierają oczy po 9-10 dniach. Przez pierwsze dwa tygodnie są karmione mlekiem matki, a po dwóch tygodniach uzyskują samodzielność. Są gotowe do rozrodu w wieku 8-9 tygodni.
W środowisku naturalnym wrogami nornic są przede wszystkim lisy, kuny, tchórze, koty, sowy, a także myszołowy oraz wydry.
Są to zwierzęta bardzo wrażliwe na fale dźwiękowe, ale jednocześnie mają zdolność do przystosowywania się do otoczenia. Oznacza to, że wszelkie odstraszacze akustyczne stosowane w ogrodach, nie przynoszą oczekiwanych efektów.
