Czaple

Rodzina czaplowatych obejmuje 67 gatunków, które dzielą się na podrodziny:

Poszczególne gatunki czapli występują na całym świecie (z wyłączeniem najdalej wysuniętych na północ części globu i Antarktydy). W Polsce notuje się aż 8 gatunków tych ptaków, przy czym aż 5 z nich gnieździ się na terenie kraju. 

Czaple najlepiej czują się na obszarach wodno-błotnych. Jako środowisko życia wybierają mokradła, rozlewiska i płytkie zbiorniki wodne. Niekiedy żyją w sąsiedztwie dużych ssaków.

Gatunki zaliczane do rodziny czaplowatych prowadzą dzienny tryb życia (z wyjątkiem ślepowronów, które funkcjonują wyłącznie nocą). Żywią się upolowanymi rybami, skorupiakami, płazami, owadami, gadami i niewielkimi ssakami czy ptakami. Są znane z tego, że poświęcają dużo czasu na pielęgnację piór. Gnieżdżą się w koloniach na drzewach (poza bąkami, które preferują samotność). 

Czaple właściwe znoszą od 2 do 7 jaj cechujących się jasnoniebieską barwą, bąki od 3 do 10 jaj o w odcieniu jasnobrązowym, a tygryski — 1-2 jaja w gnieździe ulokowanym na drzewie. Jaja są wysiadywane przez oboje rodziców. Okres inkubacji wynosi od 18 do 30 dni. Po wykluciu pisklęta samica i samiec karmią wymiotowanym pokarmem. 

Wielkość czaplowatych zmienia się w zależności od gatunku. Najmniejsze osobniki mierzą 27 cm i ważą 100 g (bączek amerykański, bączek ciemny), a największe osiągają długość 150 cm i masę ciała do 4,5 kg (czapla olbrzymia). 

Czaple właściwe to duże ptaki cechujące się smukłym ciałem i długą szyją. Mają upierzenie w odcieniach bieli, szarości, czerni lub brązu. 

Przemieszczają się w locie w dostojny sposób, lekko poruszając łukowato ułożonymi skrzydłami. Ich długa szyja pozostaje wówczas zgięta, a na niej opiera się głowa i dziób. Zapewnia im to wygodną pozycję. 

Ścisłej ochronie podlegają w Polsce gatunki:

Czaplę białobrzuchą oraz 3 inne gatunki należące do rodziny czaplowatych uznaje się za zagrożone wyginięciem, a pięć kolejnych — za narażone na wyginięcie.

Czapla siwa (największy gatunek z rodziny czaplowatych) migruje jesienią do Europy Zachodniej i Południowej, czasem również do Afryki Środkowej.

 Ocieplenie klimatu sprawiło, że niektóre osobniki (najczęściej bąki i czaple białe) nie opuszczają kraju i zimują m.in. na obszarze parków krajobrazowych położonych na Roztoczu. 

Czaple białe najchętniej gnieżdżą się na rozlewiskach czy w dolinach rzecznych. Gniazda przypominające platformy tworzą w trzcinach oraz pośród gałęzi drzew i krzewów. 

Czaple potrafią wydawać dość charakterystyczne dźwięki przypominające nieco krakanie lub kwik świni.