Oto bączek, najmniejsza i najdelikatniejsza polska czapla
Mówi się, że jest nieśmiały i bardzo delikatny oraz że ukrywa się w zaroślach, będąc prawie niedostrzegalnym. Bączek jest jedną z najmniejszych czapli, ale bardzo sprytną i chwytną. Te chronione ptaki są jednak zagrożone. Dlaczego?
partner merytoryczny
Bączek (Ixobrychus minutus) to mierzący zaledwie 33-38 cm długości ptak z rodziny czaplowatych. Samiec ma czarny wierzch głowy i grzbiet oraz jasnopomarańczowe paski na brzuchu. Samica nie ma tak kontrastującego ze sobą upierzenia - jest bardziej brązowo-bura. Bączka wyróżniają jednak niezwykle długie palce stóp, które umożliwiają mu wspinanie się po pałkach wodnych i innych łodygach.
Skryta czapla
Mały bączek to kuzyn większej czapli, bąka, którego w czasie godów można usłyszeć przy dobrych wiatrach nawet na kilka kilometrów. Bączek nie jest tak wyniosły i w przeciwieństwie do bąka prowadzi skryty tryb życia i niechętnie opuszcza szuwary. Całe życie spędza w trzcinach i zaroślach. Ptaki migrują po zmroku lub nocą.
Co robi bączek, kiedy wyczuwa zagrożenie? Kiedy ptak jest wystraszony, wyciąga się jak struna i zamiera bez poruszania się lub przeciwnie - zaczyna kołysać się i kręcić na łodydze w rytm wiatru, co może wprowadzić jego przeciwnika w pewne zakłopotanie.
Gdzie mieszka ten zwiastun pogody?
Bączek zajmuje niżowy obszar Polski, ale głównie spotkać można go najliczniej na południu i zachodzie kraju. Ptaki zamieszkują różnego rodzaju akweny: jeziora, stawy, starorzecza, doliny z szuwarami i tereny podmokłe, torfowiska. Budują gniazda w trzcinie lub na krzakach. Zbierają w tym celu gałązki, łodygi i liście. Samica bączka składa ok. 5 białych jaj, które wysiaduje do 19 dni. Potomstwo rodzi się pokryte żółtawym puchem.
Chroniony gatunek w niebezpieczeństwie
Mimo że bączek ukrywa się i niechętnie opuszcza zaciszne szuwary, liczebność tych ptaków, jest bardzo niska. Szacuje się, że obecnie w Polsce mieszka ok. 700-800 par.
Bączek jest gatunkiem chronionym. Znajduje się w polskiej czerwonej księdze zwierząt i jest klasyfikowany jako narażony na wyginięcie. W dyrektywie ptasiej istnieje zapis o zagrożeniu utratą siedlisk lęgowych z powodu osuszania terenów podmokłych, dewastowania roślinności wodnej, wycinania i wypalania trzcinowisk.
Ptaki zawsze pełniły ważną rolę w życiu człowieka. Zwiastowały daną pogodę. Także bączki, nisko latające nad szuwarami, miały alarmować ludzi o nadchodzącym deszczu. Ochrona terenów podmokłych jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności w kraju i podtrzymania tego wspaniałego gatunku.
źródło: ptaki.info, jestemnaptak.pl
