Przepiękny ptak o kolorach papug siada na gałęzi. Trudno uwierzyć, kim jest

Nawet w polskich warunkach teza, że krukowate to ptaki wyłącznie czarne nie wytrzymuje konfrontacji z rzeczywistością. Weźmy chociażby sójkę - ptaka niezwykle kolorowego, z charakterystycznymi niebieskimi akcentami na skrzydłach. Niewiele w niej czerni, a przecież to ptak krukowaty. Podobnie rzecz się ma z orzechówką, jednakże jeszcze więcej niezwykle barwnych ptaków krukowatych znajdziemy na innych kontynentach.

To tam okazuje się, że skoro ktoś należy do rodziny ptaków wywodzącej nazwę od czarnego kruka, to jeszcze nie znaczy, że również musi być czarny. Nic podobnego. Krukowate to bowiem rodzina bardzo bogata i zróżnicowana.

Gdybyśmy zapytali w Stanach Zjednoczonych o to, z czym kojarzą się im krukowate, pewnie padałyby przykłady kruków i wron, ale wiele osób mogłoby wskazać bardzo barwną modrosójkę błękitną - przepięknego ptaka dość licznego w Ameryce Północnej na jej wschodnim wybrzeżu. Na zachodzie żyje jeszcze intensywniejsza modrosójka czarnogłowa.

Azjaci mają srokę błękitną - także o cudownym upierzeniu. Ptak ten mieszka w Japonii, Korei i Chinach, a z kolei dalej na południe znajdziemy ptaki przebijające barwami całą rodzinę krukowatych. To kitty.

Dziewięć gatunków tych ptaków żyje w południowej Azji, gdzie wprost zachwycają swoim upierzeniem. Daleko im do głębokiej czerni kruka, siwizny wrony siwej czy szarości kawki. Tutaj mały całą paletę barw, zależnych od gatunku kitty. Np. kitta ozdobna z Cejlonu jest brązowo-niebieska, a kitta modra na kolory czarne i niebieskie. Kitta zielona z Indochin i kitta szmaragdowa z południowo-wschodniej Azji to jednak dwa gatunki, przebijające chyba wszystko.

Kitta szmaragdowa uznawana jest w ogóle za jednego z najpiękniejszych i najbardziej kolorowych ptaków świata. Uderza pięknem swoich piór w kolorze zieleni, utrwalonym w nazwie gatunkowej jako szmaragdowe. Do tego dochodzą rude końce skrzydeł i charakterystyczna czarna opaska na oczach, niczym u Zorro.

To ptak tak piękny, że stał się z czasem niezwykle poszukiwany jako hodowlany i trzymany w klatkach. To doprowadziło do masowego wyłapywania kitt w ich naturalnym środowisku, gdzie ich niezwykle jaskrawe pióra nie rzucają się w oczy. Kitta szmaragdowa zamieszkuje lasy Nepalu, wschodnich Indii, Bangladeszu, Birmy, Indochin i Malajów aż po Sumatrę i Borneo. To głównie wilgotne lasy tropikalne, gdzie takie barwy, jakie ma ten ptak są wręcz maskujące. Kitta szmaragdowa stapia się z zielenią. Gdyby była czarna jak kruk albo czarno-siwa jak wrona, rzucałaby się łatwo w oczy.

Chociaż wygląda jak papuga, pozostaje krukowata i zachowuje się jak krukowate. Ten często porównywalny do sójek ptak jest bardzo wszechstronny i wszędobylski. Żywi się różnorodnym pokarmem, od nasion i owoców aż po bezkręgowce i małe kręgowce, na które poluje. Kitty szmaragdowe - tak jak sroki - plądrują gniazda innych ptaków, a także chwytają gryzonie i inne małe ssaki. Nie gardzą też padliną. Gdy w tropikalnym lesie Azji padnie jakieś zwierzę, to właśnie kitty zlatują się do truchła jak u nas kruki i wrony.

Kitta szmaragdowa żyje zatem w gęstych lasach deszczowych, chętnie patroluje zagajniki bambusowe, a nawet namorzyny. Jest czymś, co brzmi jak oksymoron - kolorowym krukowatym z tropików.

A jeszcze bardziej kolorowa od niej wydaje się jej krewniaczka kitta zielona. Ten ptak mieszka w wilgotnych lasach Indochin, zwłaszcza Wietnamu, Laosu i Tajlandii, także południowych Chin.

To jest widok doprawdy osobliwy. Ptak wygląda jak papuga, jak mieniący się kamień szlachetny czy kawałek biżuterii przemykający przez korony drzew, a zarazem, porusza się, skacze i zachowuje jak sroka. Także ma czarną opaskę na oczach i żółtawo-zielone pióra oraz zielonkawy czubek z piór, który stroszy zaniepokojona. Jest bardzo głośna i ruchliwa, a także zabójczo skuteczna w polowaniu. Widziano, że potrafi silnym dziobem zatłuc nawet węża albo skolopendrę. Bardzo chętnie zjada leśne owoce bogate w luteinę, bowiem to on sprawia, że utrzymuje w piórach barwniki i tak wspaniałe kolory.

Te kitty także są często trzymane w klatkach, przez co z wielu miejsc występowania zniknęła. Przykładem jest wyspa Hajnan, gdzie kitta zielona niegdyś żyła, ale wymarła wyłapana przez chińskich handlarzy ptaków.

Wraz z tą dwójką zielenię i żółcią wspaniałych barw zachwycają jeszcze dwa spokrewnione z nimi ptaki. To kitta krótkosterna, bardzo już zagrożony gatunek występujący jedynie w zachodniej części wyspy Jawa, a także kitta białooka z wyspy Borneo. Ją łatwo rozpoznać po białej obwódce oczu na czarnej przepasce na głowie.