Kret nie próżnuje zimą w ogrodzie. Kopie tunele jeszcze głębiej

Kreta można łatwo rozpoznać - wygląda bowiem bardzo charakterystycznie. Ma bezwłosy, różowy pyszczek oraz łopatowate łapy o długich, wygiętych do tyłu pazurach. Kret znany jest z tego, że nie widzi. Porusza się i znajduje pożywienie dzięki bardzo wytężonemu słuchowi oraz włosom czuciowym na pysku i ogonie, który jest czuły na drgania. Rzadko kiedy pojawia się on na powierzchni ziemi, ponieważ porusza się po niej bardzo niezdarnie. Krety to łakomczuchy - dzienna porcja ich pożywienia to około połowa masy ich ciała.

Kret nie zapada w sen zimowy, choć jego aktywność w mroźnych miesiącach jest mniejsza. Zimuje zwykle w korytarzach, wydrążonych około 50-60 cm poniżej poziomu zamarzania. Przed nadejściem zimy wyścieła swoje podziemne gniazdo mchem i trawą, często też dobudowuje w jego pobliżu  pionowy tunel sięgający wód gruntowych. Jednak nawet w zimowych miesiącach kret patroluje swoje korytarze, sprawdzając czy nie wpadło do nich jakieś "pożywienie" albo czy się nie zapadły.

Kret, choć wydaje się być spokrewniony z innymi gryzoniami, w rzeczywistości nie obgryza korzeni i cebulek kwiatowych. Nie jest bowiem gryzoniem, ale ssakiem drapieżnym. Aktywnie poluje na swoje jedzenie, przeczesując podziemne korytarze. Jego pożywienie stanowi wszystko, co znajdzie się pod ziemią:

Zdarza się także, że krety (samce) zjadają potomstwo własnego gatunku.

Zimą jednak możliwości upolowania jedzenia są średnie. Krety, jeszcze przed nastaniem mrozów, gromadzą więc pożywienie na zbliżającą się zimę. Polują wówczas na dżdżownice, które unieruchamiają, umiejętnie podcinając im zwoje nerwowe. Dzięki temu ich pożywienie nie ucieka, ale jest wciąż "świeże". Krety gromadzą upolowane dżdżownice w spiżarni, zlokalizowanej niedaleko gniazda. Na całą zimę kret musi zgromadzić ich nawet kilkaset.

Krecia nora składa się z gniazda, spiżarni, korytarzy mieszkalnych, biegowych i żerowiskowych. Kret buduje swoje gniazda zazwyczaj pod korzeniami drzew lub pod kamieniami i wyścieła je trawą i liśćmi. Co ciekawe, krecie "mieszkanie" jest całkiem sprytnie zaaranżowane. Korytarze mieszkalne mają wygładzone i ubite ścianki, natomiast ścianki korytarzy żerowiskowych (łowieckich) są porowate, dzięki czemu stanowią pułapki dla drobnych zwierząt. Korytarze łowieckie budowane są bliżej powierzchni, ale w zimie i podczas suszy kret drąży je głębiej.

Czym charakteryzują się krecie tunele?

Jeden osobnik zasiedla zwykle terytorium o powierzchni od 2000 do nawet 6000m2. W ciągu doby zwierzę potrafi wydrążyć do 15 metrów korytarzy, wypychając jednorazowo 100-150 g ziemi, tworząc w ten sposób charakterystyczne kopce. Kret codziennie poprawia zapadnięte fragmenty swego podziemnego mieszkania, a także kopie nowe tunele.

Choć krety to ruchliwe i aktywne zwierzęta, które codziennie przemierzają dziesiątki metrów swoich korytarzy, by je poprawić, ich aktywność zimą ogranicza się do minimum. Ich dobowy rytm składa się z przeplatanych wzajemnie: 4 godzin aktywności i 3 godzin snu. Zimą praktycznie nie szukają jedzenia. Pokarm został zgromadzony jesienią, nie ma więc potrzeby polować. Ogrodnicy prawie nie pracują, więc nie zasypują kretowisk - zniszczenia krecich gniazd są więc mniejsze. Zimowy sezon jest dla kretów dość leniwy, natomiast nie zapadają one w sen.

Czy zima oznacza brak kretowisk w ogrodzie? Niestety nie! Krety to bowiem aktywne stworzenia, które nie zapadają w zimowy sen, choć nie poszukują jedzenia tak intensywnie jak wiosną i latem. Czym się więc żywią? Zapasami zgromadzonymi z jednej z komór swojego "mieszkania".