Ponowne zalesianie metodą Miyawaki. Odbudowa lasów z wykorzystaniem japońskiej wiedzy

Metoda Miyawaki opiera się na trzech filarach: sadzone drzewa powinny być gatunkami rodzimymi, kilka gatunków sadzi się losowo, a materiały na sadzonki i gleba powinny być organiczne. Metoda ta może być stosowana zarówno na obszarach miejskich, wiejskich, jak i dzikich. W odróżnieniu od innych metod ponownego zalesiania, np. agroleśnictwa, Miyawaki jest w 100 proc. ekologiczną formą nasadzania. Obecnie stosuje się ją w wielu regionach Azji, aby odbudowywać zniszczoną przyrodę. Nasadzenia te przyjęły się też już w brazylijskich miastach, np. w Bela Vista.

W ciągu ostatnich czterech lat naznaczonymi rządami Jaira Bolsonaro, skala wylesiania w Brazylii wzrosła o ok. 60 proc. Wraz z odejściem byłego prezydenta i objęciem stanowiska przez Luiza Inácio Lula da Silva przywrócenie miliona hektarów lasów stało się jednym z priorytetów nowego rządu. Tylko od 1 sierpnia 2021 r. do 31 lipca 2022 r. wycięto 1,16 mln hektarów lasów deszczowych. 

Autorem metody sadzenia drzew Miyawaki był Akira Miyawaki. Ekolog i biolog, ekspert w dziedzinie nasion i roślin zmarł w 2021 r. Pozostawił po sobie wiedzę, którą można stosować w praktyce w celu odbudowy i ochrony zdegradowanych lasów. Korzystając z koncepcji Akiry można zregenerować zniszczone lasy, sadząc wyłącznie rodzime gatunki. Dzięki opracowanej metodzie, Miyawaki odtworzył lasy w ponad 1300 miejscach w Japonii i różnych krajach tropikalnych, w szczególności w regionie Pacyfiku.

Metoda regeneracji zniszczonych terenów w Amazonii mogłaby pomóc także mieszkańcom tych obszarów. W brazylijskiej części Amazonii mieszka aż 30 mln ludzi.

Sekret metody zmarłego Japończyka tkwi w postrzeganiu lasu jako systemu społecznego, w którym konieczne jest budowanie równowagi pomiędzy drzewami i roślinami, zwierzętami i innymi organizmami, które tworzą żywy ekosystem, nieustannie się odnawiający.

Zgodnie z pierwotną formą Miyawaki, każda sadzonka dojrzewa w szkółce drzew przez około trzy miesiące i rozwija system korzeniowy w pół zacienionym środowisku. Gleba musi zawierać substancje organiczne, takie jak kamień açai, czarną ziemię, słomę ryżową, trociny oraz nawóz pochodzący z odchodów kur. Po trzech miesiącach sadzonki przenosi się do nasłonecznionego miejsca, aby przyzwyczaić je do kolejnego etapu - zakorzenienia w glebie.

Badanie (przeprowadzone przez Cyberspace Institute Specialization in Geoprocessing and Georeferencing of Rural Properties na Rural Federal University of the Amazon) potwierdza korzyści stosowania metody z różnych punktów widzenia. Obejmują one wychwytywanie węgla w procesie fotosyntezy, przechwytywanie zanieczyszczeń powietrza, ograniczanie spływu powierzchniowego wód deszczowych dzięki porowatej glebie na obszarach nasadzeń, ochronę źródeł i rzek oraz ochronę przed powodziami.