Nowe odkrycie: rasa psa nie ma związku z jego zachowaniem
Magdalena Mateja-Furmanik
Labradory są łagodne, więc dobrze sprawdzą się przy dzieciach. Z kolei amstaffy są agresywne, więc nie będzie to dobry wybór dla kogoś szukającego rodzinnego psa... Czy jednak na pewno? Naukowcy wykazali, że są to tylko mity.
Badanie opublikowane na łamach prestiżowego magazynu Science, nie pozostawia wątpliwości. Stereotypy dotyczące zachowania ras psów nie mają podstaw naukowych.
Obszerne badanie porównujące zachowanie i pochodzenie ponad 18 000 psów wykazało, że chociaż pochodzenie ma wpływ na zachowanie, rasa ma znacznie mniej wspólnego z osobowością psa niż się powszechnie uważa.
Kiedy adoptujesz psa określonej rasy, będziesz mógł przewidzieć jego wygląd. Jeśli chodzi o zachowanie, jest to loteria
"Rasa psa" to nowy wynalazek
Jest tak częściowo dlatego, że rasa psa jest stosunkowo niedawnym wynalazkiem. Ludzie kształtują wygląd i zachowanie swoich pupili, odkąd psy domowe po raz pierwszy wyewoluowały z wilków ponad 10 000 lat temu. Jednak przez większość tego czasu wysiłki hodowców koncentrowały się na zdolności psów do pracy - na przykład na tym, jak dobrze radzą sobie z wypasem bydła, ochroną przed niebezpieczeństwem czy ciągnięciem sań. Nie interesowało ich to, czy psy będą dobrze się prowadzić na smyczy czy nie drapać drzwi.
Rasy, które są popularne dzisiaj, takie jak beagle, buldogi czy labradory, są produktem ubocznym. Dopiero Około 200 lat temu miłośnicy psów w wiktoriańskiej Anglii zaczęli wymyślać rasy, aktywnie wybierając cechy psów, które uznali za estetyczne.
W wyniku tych eksperymentów powstały dzisiejsze rasy. Współczesne psy czystej krwi są określane przez swój wygląd, ale potocznie uważa się, że rasa ma również wpływ na temperament. Zgodnie ze stereotypami mopsy opisywane są jako "psotne", a border collie jako "czułe". Nie potwierdzają tego jednak najnowsze badania.
Badania DNA psów
Chcąc lepiej zrozumieć, jak rasa wpływa na zachowanie. naukowcy przeprowadzili ankietę wśród tysięcy właścicieli psów na temat pochodzenia i aktywności swoich pupili, począwszy od tego, czy mają skłonność do jedzenia trawy, a skończywszy na tym, jak często gonią za zabawkami. Następnie badacze przeprowadzili sekwencjonowanie DNA części badanych psów, aby sprawdzić, czy pochodzenie może być powiązane z zachowaniem.
Zespół odkrył, że niektóre cechy były bardziej powszechne u pewnych ras. Na przykład, w porównaniu z przypadkowym psem, owczarki niemieckie są znacznie łatwiejsze do prowadzenia na smyczy od psów rasy beagle. Badania genetyczne ujawniły także, że psy mieszane o określonym rodowodzie rzeczywiście były bardziej skłonne do niektórych zachowań. Na przykład kundle z rodowodem bernardyna były bardziej czułe, podczas gdy kundle pochodzące od Chesapeake Bay retrieverów miały zamiłowanie do wyważania drzwi.
Jednakże rasa wyjaśnia tylko 9% zmienności zachowania psa, co jest wynikiem wyjątkowo niskim. Szczególnie nikły okazał się związek między rasą a prawdopodobieństwem wystąpienia agresywnego zachowania psa.
Źródło: nature.com, science.org
