Zioła zamiast proszków. Najpotężniejsze rośliny lecznicze

Zarówno siewne, jak i dzikie konopie wykazują szerokie działanie lecznicze na wielu płaszczyznach. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat właściwości zdrowotne konopi opisywano wiele razy, z czego najwięcej badań klinicznych nad potencjałem tych roślin wykonywano w ciągu ostatnich kilku lat. 

Konopie indyjskie i siewne (włókniste) różnią się od siebie zawartością składników aktywnych, m.in. THC, czyli tetrahydrokannabinolu, wykazującego działanie psychoaktywne. To właśnie THC stanowi “największą przeszkodę" w legalizacji konopi indyjskich w wielu krajach. 

W obu odmianach konopi - zarówno w indice, jak i sativie znajduje się też CBD, czyli kannabidiol, którego stosowanie jest legalne w wielu krajach. Obecnie na dużą skalę produkowane są olejki z różną zawartością CBD, którego spektrum zastosowań jest niezwykle szerokie. Łagodzi bóle różnego pochodzenia, działa kojąco i relaksująco, pomaga zwalczyć choroby skóry, zwalcza bóle mięśni i stawów, pomaga osobom cierpiącym na epilepsję, bezsenność, depresję i wiele innych dolegliwości. Z kolei gęsty olej z marihuany (zawierający CBD i THC) oraz susz są stosowane (np. w USA) przez osoby cierpiące na nowotwory. Pacjenci ci potwierdzają, że "zioło" znacznie poprawiło ich komfort życia w walce z ciężką chorobą.

Lekarze prowadzący terapie z udziałem konopi zwracają uwagę, że najlepsze efekty leczenia konopiami wykazują odmiany typu indica, ponieważ zawierają zarówno CBD, jak i THC. Michael Backes opisał je szeroko w książce p.t. “Marihuana i Medycyna". Backes wymienia też prawie 30 chorób i dolegliwości, z którymi doskonale radzi sobie terapia konopiami. Wśród nich są ciężkie choroby.

W Polsce można od 2017 r. legalnie korzystać z produktów z zawartością CBD oraz z marihuany leczniczej, pod warunkiem zapisania się do konopnej kliniki i udowodnienia, że pacjent cierpi na jedną z chorób, która może być wspomagana terapią konopną.

Stosunkowo łagodne i przyjazne użytkownikom marihuany prawo posiada np. Hiszpania, Malta oraz Austria.

Intensywny pomarańczowo-żółty odcień sproszkowanej kurkumy czyni ją jedną z powszechnie znanych przypraw używanych zwłaszcza w kuchni azjatyckiej. Kurkuma posiada wyjątkowe właściwości zdrowotne, które są moim zdaniem ogromne i nie do końca poznane przez wielu ludzi.

Zgłębiając się w Ajurwedę (wschodnią dziedzinę i sztukę leczenia) można dowiedzieć się, że kurkuma jest uważana za bylinę o wyjątkowych właściwościach przeciwzapalnych. Dlatego też używam jej zawsze, kiedy odczuwam pierwsze objawy przeziębienia lub stanu zapalnego - a dzieje się to niezwykle rzadko. Kurkuma nigdy mnie nie zawiodła.

Kurkuma ma piorunujące efekty, jeśli przyrządza się z niej "złote mleko". Najlepiej użyć do tej mikstury napoju roślinnego, choć niektórzy sporządzają złote mleko na bazie krowiego. Sproszkowaną przyprawę miesza się z łyżką wody i podgrzewa na malutkim ogniu do momentu uzyskania konsystencji pasty. Później dodaje się szklankę "mleka", szczyptę pieprzu, np., cayenne i miesza do podgrzania. Można dodawać też miód. Miksturę pije się gorącą chyba że jest lato i potrzebujemy chłodnego wzmocnienia - można wówczas przyrządzić napój na zimno.

Kurkuma jest też polecana przy zapaleniach stawów oraz osobom cierpiącym lub chcącym zapobiegać chorobie Alzheimera. Bylina ma silne działanie detoksykujące. Jest dodawana do balsamów i kremów, które poprawiają wygląd skóry.

Jej zapach zniewala, co czyni ją rośliną wykorzystywaną w aromaterapii, nerwobólach i w sytuacjach stresowych. Jak wynika z badań klinicznych lawenda ma realne działanie przeciwlękowe. Zmniejsza niepokój i działa kojąco. Inne badania sugerują, że lawenda może bezpośrednio wpływać na nastrój i zdolności poznawcze. Wyciąg z rośliny jest stosowany jako naturalny środek nasenny, najczęściej w towarzystwie chmielu, kozłka lekarskiego i melatoniny.

Na bazie lawendy przygotowywane są też kosmetyki o działaniu kojącym i odświeżającym. Zapach lawendy odstrasza mole i przyciąga zapylaczy.

Masz lawendę w domu? Sprawdź, jak ją pielęgnować.

Niezastąpiony w kuchni czosnek potrafi zdziałać cuda. Czosnek zawiera niezbędne składniki odżywcze, w tym flawonoidy, oligosacharydy, selen i allicynę. Lista dolegliwości, z którymi może sobie poradzić jest długa. Można wymienić choćby leczenie cukrzycy, zwalczanie stanów zapalnych, wzmacnianie układu odpornościowego oraz zwalczanie infekcji grzybiczych i wirusowych. 

Badania opublikowane w czasopiśmie Journal of Nutrition pokazują, że czosnek obniża poziom cholesterolu, hamuje gromadzenie się płytek krwi, obniża ciśnienie krwi i zmniejsza stres antyoksydacyjny. 

Kłącza imbiru nie mogło zabraknąć na liście potężnych roślin leczniczych. Jest to bowiem jedna z najwspianialszych propozycji dla miłośników naturalnych form leczenia. Imbir zawiera związki zwane gingerolami. Nadają one imbirowi unikatowego ostrego smaku. Dzięki nim świeży korzeń imbiru ma zastosowanie w zwalczaniu stanów zapalnych i wykazuje działanie przeciwnowotworowe oraz antyoksydacyjne.

Gingerol może poza tym działać korzystnie na układ pokarmowy; łagodzi niestrawność i nudności, a także wzmacnia odporność i zwalcza infekcje bakteryjne i grzybicze.

Już wiele lat temu potwierdzono potencjał przeciwnowotworowy imbiru i opisano go m.in. w czasopiśmie International Journal of Preventive Medicine.

Imbir można wykorzystać na kilka sposobów. Najlepiej spożywać go na surowo, dodając cienkie plastry do herbaty lub ciepłej wody, siekać drobno i prażyć krótko na patelni, przyrządzając aromatyczne dania, można też dodawać sproszkowany imbir do potraw albo używać naturalnego olejku imbirowego. Jadalne olejki wykazują bardzo silne działanie i intensywnie pachną.

Zwana też zielem świętojańskim bylina rośnie w wielu regionach świata - także w Polsce. Zbiory tych żółtych i delikatnych kwiatów odbywają się od czerwca do sierpnia. Dziurawiec to taki nasz polski antydepresant i sprzymierzeniec w walce z problemami żółądkowymi (np. nadkwasotą). Rośliny te zawierają witaminy, np. C i A, olejki eteryczne oraz sole mineralne. Roślina ma działanie antyseptyczne i jest stosowana także w gojeniu ran lub trądziku. 

Z samodzielnie zebranych kwiatów dziurawca można przyrządzić napar ziołowy lub olej do smarowania pleców i nóg.

Inne wspaniałe rośliny lecznicze: