Jeżówki właśnie kwitną w ogrodzie. Czy są wieloletnie i przetrwają zimę?

Dobrych momentów na sadzenie jeżówki jest kilka. Pierwszy z nich już powoli nadchodzi, ponieważ byliny można sadzić jesienią, najlepiej we wrześniu lub październiku. Zasada jest taka, by zrobić to mniej więcej na około sześć tygodni przed pierwszymi przymrozkami. Sadzenie jeżówek w tym czasie pozwoli im dobrze się zakorzenić przed zimą. A to z kolei sprawi, że jeżówki bujnie zakwitną wiosną.

Sadzenie jeżówki jesienią ma kilka zalet. Po pierwsze gleba wciąż utrzymuje sprzyjającą temperaturę po lecie. Natomiast utrzymująca się jesienią wilgoć sprzyja ukorzenianiu się sadzonek. Kiedy sadzić jeżówki? Byliny można sadzić także wiosną. To powinno mieć miejsce już po przymrozkach, czyli zazwyczaj w marcu lub kwietniu. To moment, kiedy ziemia powinna być już dostatecznie nagrzana. Sadzenie jeżówki wiosną też ma swoje zalety. Przede wszystkim byliny zdążą się ukorzenić, dzięki czemu wytrzymają wysokie temperatury latem i poradzą sobie ze stresem upałów.

Kiedy sadzić jeżówki? Wybór zależy od nas, warto jednak pamiętać z obowiązkami wynikającymi z wyboru. W przypadku sadzenia wiosną ważne jest regularne podlewanie młodych roślin, zwłaszcza w pierwszych tygodniach po posadzeniu. Jeżówki są odporne na suszę, jednak na początku jeżówki potrzebują odpowiedniego nawodnienia. Dzięki temu ich system korzeniowy może prawidłowo się rozwinąć. Natomiast jesienią podlewania jest znacznie mniej, bo za nawodnienie odpowiada panująca wilgoć podczas tej pory roku. Wtedy podlewanie bylin należy ograniczyć.

Jeżówki to jedne z najbardziej efektownych bylin, których kwitnienie rozpoczyna się zazwyczaj w czerwcu lub lipcu i trwa aż do października. Niektóre odmiany utrzymują kwiaty nawet do pierwszych przymrozków. To sprawia, że są jednymi z najdłużej kwitnących roślin ozdobnych w naszych warunkach klimatycznych. Kwiaty jeżówek mają charakterystyczny wygląd - języczkowate płatki otaczają wypukły, ciemny środek, co nadaje im formę przypominającą grzbiet jeża. W zależności od odmiany mogą mieć barwy od klasycznego fioletu, przez biel, żółć, pomarańcz, aż po zieleń.

Żeby jeżówki kwitły długo i bujnie, dobrze zapewnić im słoneczne stanowisko, w którym jest dostęp do co najmniej sześciu godzin światła dziennie. Gleba pod tymi kwiatami powinna być żyzna, przepuszczalna i umiarkowanie wilgotna. W czasie upałów warto je podlewać, ale należy unikać nadmiaru wody, który może prowadzić do gnicia korzeni.

Jeżeli chcemy przedłużyć okres kwitnienia jeżówki, warto regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany. Jeżówki są roślinami wieloletnimi, co czyni je idealnym wyborem dla ogrodników na każdym poziomie zaawansowania. Warto jednak pamiętać, że nowo wyselekcjonowane odmiany mogą wymagać dodatkowej ochrony zimą np. w postaci ściółki. Są też odporne na większość chorób, choć czasem mogą paść ofiarą mszyc, ślimaków czy mączniaka. W takich przypadkach warto sięgnąć po odpowiednie preparaty ochrony roślin i unikać moczenia liści podczas podlewania.

Z założenia jeżówki nie wymagają drastycznego przycinania. Zaschnięte kwiatostany utrzymują się na łodygach i sprawiają, że roślina lepiej zimuje i jest bardziej odporna na mrozy. Oczywiście suche kwiaty mogą nieco psuć wygląd ogrodu, dlatego można się ich pozbyć. Kiedy przyciąć jeżówki? Przekwitłe kwiatostany można przycinać regularnie raz w tygodniu. Jak to robić? Należy usuwać same kwiatostany, nie skracając przy tym całych łodyg. Pozwoli to zachować naturalny pokrój rośliny i nie zaburzy jej wzrostu.

Ścięcie przekwitłych jeżówek jest potrzebne także podczas rozmnażania ich przez podział. Wtedy pędy skracamy na wysokości 10-15 cm nad ziemią. Wraz z końcem sezonu możemy też zebrać nasiona jeżówki. Kwiaty łatwo same się rozsiewają, gdy jesienią ich nasiona spadają na podłoże. Jeśli chcemy mieć nad tym kontrolę, możemy własnoręcznie zebrać je z suchych kwiatów, a później wysiać. Musimy jednak wiedzieć, że uzyskane z nich sadzonki mogą nie powtórzyć cech roślin matecznych i nie będą wyglądać identycznie.

Jeżówka jest rośliną wieloletnią i całkowicie odporną na mróz. W okresie jesienno-zimowym przechodzi w stan spoczynku, a wiosną odradza się na nowo i latem ponownie rozwija bujne kwiaty.

Przed zimą jeżówki można zakryć igliwiem, aby zwiększyć jej ochronę przed bardzo niskimi temperaturami. Z kolei wiosną pędy należy przyciąć bardzo nisko przy ziemi. Mimo takiego cięcia jeżówka szybko odrasta.

Jeżówka jest rośliną wieloletnią, co oznacza, jak wspomnieliśmy wyżej, że po przekwitnięciu w okresie jesienno-zimowym, przechodzi w stan spoczynku, a wiosną odradza. Jeżówki są bylinami, które mogą zdobić ogród przez wiele lat, choć niektóre odmiany mogą być krótkowieczne i wymagać wymiany co kilka sezonów. Ze względu na łatwość uprawy jest zalecana dla początkujących ogrodników.