Jak szybko rośnie laurowiśnia? Sadzenie, pielęgnacja, przycinanie

Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus) to ozdobny krzew, który zalicza się do rodziny różowatych. W naturze występuje na Bałkanach i Bliskim Wschodzie. Dzięki temu, że polskie zimy są coraz łagodniejsze, dobrze rośnie również w naszym klimacie. 

Jest to ponadto roślina zimozielona, co oznacza, że świetnie się prezentuje przez cały rok. Jej skórzaste, ciemnozielone liście przypominają liście wawrzynu - stąd też wywodzi się jej nazwa. Wiosną pojawiają się natomiast piękne kwiatostany, a następnie kuliste, ciemne owoce. Warto jednak zaznaczyć, że nie są one jadalne. Co więcej, laurowiśnia jest trująca dla człowieka, a liście zawierają pochodną kwasu cyjanowodorowego.

Istnieje wiele odmian laurowiśni, które różnią się m.in. odpornością na niskie temperatury. Wśród tych najpopularniejszych znajdują się:

• Laurowiśnia wschodnia Novita - jest ona najbardziej odporna na mróz i świetnie sprawdza się przy tworzeniu żywopłotów; nie wymaga dużego nakładu pracy i świetnie się prezentuje; kwitnie na biało, a kwiatostany są duże i naprawdę imponujące;
• Laurowiśnia wschodnia Caucasica - rośnie nawet do 30 cm w skali roku, jest dosyć tania i dobrze znosi polskie zimy; świetnie się prezentuje niezależnie od pory roku; dorasta do 3 m, świetnie sprawdza się w roli żywopłotu, a ponadto jest dość tania;
• Laurowiśnia wschodnia Otto Luyken - jest to jedna z mniejszych odmian laurowiśni (rośnie do ok. metra wysokości) o drobniejszych liściach; sprawdzi się jako subtelna dekoracja ogrodu; może mieć jednak problemy przy niskich temperaturach;
• Laurowiśnia wschodnia Etna - charakteryzuje się dość dużymi liśćmi (młode są rude, czerwonawe, a dojrzałe ciemnozielone) i dorasta do ok. 1,5 m; prezentuje się bardzo atrakcyjnie, ale wymaga osłaniania na zimę;
• Laurowiśnia portugalska (Prunus Lusitanica) Angustifolia - imponuje przede wszystkim rozmiarami, ponieważ może dorastać nawet do 6 m wysokości; świetnie radzi sobie w wysokich temperaturach czy przy dużym nasłonecznieniu; zimą może mieć jednak problemy;
• Laurowiśnia wschodnia Rotundifolia - jest nietypowa ze względu na okrągłe liście; ponadto dorasta nawet do 4 m; z wiekiem nabiera odporności, ale młode rośliny warto zabezpieczać przed mrozem.

Laurowiśnia może być uprawiana naturalnie, jako krzew, lub też prowadzona jako drzewko z rozłożystą koroną. Jeśli chcesz mieć laurowiśnię na pniu, świetnie sprawdzi się np. odmiana Rotundifolia. Roślina bardzo często jest wykorzystywana również na żywopłoty.

Laurowiśnia sprawdza się w tak wielu ogrodach, ponieważ może być wykorzystywana na wiele sposobów. Niektórzy kształtują z niej żywopłoty, inni sadzą jako dekorację (także w donicach), a jeszcze inni decydują się na "drzewko" z laurowiśni na pniu. Co warto wiedzieć o tych rozwiązaniach?

Żywopłot z laurowiśni

Żywopłot z laurowiśni to najczęściej stosowane rozwiązanie. Roślinom należy wówczas zapewnić stanowisko co najmniej półcieniste i koniecznie osłonięte od wiatru - dlatego świetnie rosną przy murach. Lubią przepuszczalną i stale wilgotną glebę. Młode okazy są narażone na przemrożenie, dlatego często zaleca się zabezpieczenie ich korzeni na zimę.

Laurowiśnia na pniu

Laurowiśnia na pniu może być bardzo efektowna. W sklepach ogrodniczych można znaleźć gotowe krzewy szczepione na pniu - mają one formę niewielkich drzewek z rozłożystymi koronami. Jesteś zapalonym ogrodnikiem? Możesz samodzielnie zrobić z laurowiśni drzewko. Pamiętaj jednak, że ten proces jest długotrwały.

Laurowiśnia w donicy

Laurowiśnię można sadzić także w donicach. W ten sposób uprawia się przede wszystkim mniej odporne na mrozy odmiany laurowiśni. Umożliwiają one przeniesienie roślin do wnętrz podczas najzimniejszych dni. Po ustaniu mrozów laurowiśnia w donicy ozdobi natomiast taras, ganek lub inną dowolną przestrzeń w ogrodzie.

Uprawa laurowiśni nie jest trudna, ale trzeba pamiętać o pewnych zasadach. 

Po pierwsze, niezbędne jest odpowiednie stanowisko - półcieniste lub cieniste, osłonięte od wiatru i ciepłe. 

Po drugie, roślina lubi wilgoć, dlatego nie wolno dopuszczać do przesuszenia gleby. Regularne podlewanie to podstawa, można też zastosować technikę ściółkowania albo podsypać krzew specjalną korą, która zapobiegnie wysychaniu podłoża. 

Laurowiśnia wymaga też regularnego przycinania. W przypadku bardziej wrażliwych odmian może być konieczne osłonięcie jej na zimę. Wiosną wskazane jest zastosowanie nawozu do krzewów ozdobnych.

Regularne przycinanie laurowiśni wpływa na jej prawidłowy rozrost. Można ją dowolnie formować, w zależności od zastosowania i indywidualnych preferencji. Przycinanie jest wskazane nawet kilka razy do roku, ale najczęściej robi się to dwukrotnie - jesienią i wiosną. Pozwoli to odpowiednio poprowadzić roślinę.

Wiele odmian laurowiśni relatywnie dobrze radzi sobie z niskimi temperaturami. Poważne mrozy mogą im jednak zaszkodzić. Wrażliwsze są też młode krzewy, dlatego zaleca się ich okrywanie na zimę, szczególnie poza najcieplejszymi strefami klimatycznymi Polski. 

Warto również wiedzieć, że rośliny (zwłaszcza te starsze) dość łatwo i szybko regenerują się po zimowych uszkodzeniach.