Cis, buk, grab czy laurowiśnia. Co wybrać zamiast tui na żywopłot?

• Jednym z najbardziej popularnych krzewów, z których można stworzyć żywopłot, jest tuja. Jej odmiany brabant lub szmaragd nie mają dużych wymagań i są bardzo łatwe w pielęgnacji. Są zimozielone i szybko rosną. 
• Mimo że krzew dobrze sobie radzi w polskim klimacie, nie jest rośliną rodzimą. Co można posadzić w formie żywopłotu zamiast niego?

Cis to roślina, którą często można spotkać w eleganckich ogrodach i kompozycjach. Rośnie stosunkowo wolno. Jest rośliną wiecznie zieloną, przez co pięknie się prezentuje przez cały rok. Toleruje różne rodzaje nasłonecznienia i różne rodzaje gleby. Idealnie nadaje się na żywopłot przez intensywnie zielone igły oraz gęsty pokrój.

Aby uzyskać ładny i gęsty żywopłot z cisa, warto wybrać odmiany, które mają wyprostowany pokrój, a ich pędy są skierowane prostopadle ku górze. Najczęściej wykorzystuje się do tego cis pospolity i cis pośredni. Zależnie od tego, jak wysoki ma być żywopłot, musimy wybrać gatunki o odpowiedniej sile wzrostowej. Wyróżnia się trzy grupy wymiarowe roślin — karłowe, o średniej sile wzrostu oraz szerokie i duże.

Do stworzenia żywopłotu z buka nie potrzeba dużo przestrzeni. To potężne drzewo, które można doskonale formować. Dzięki temu, jeśli właściwie poprowadzimy uprawę rośliny, możemy uzyskać całkiem wysoki żywopłot (o wysokości nawet 2-4 m) na powierzchni o szerokości 30-40 cm. Buk zapewni nam odpowiednią osłonę, przez to, że jego pokrój jest gęsty. Dobrze znosi zacienienie oraz zanieczyszczenie w miastach. Dzięki temu doskonale sprawdzi się w miejskich i podmiejskich ogródkach. Można go użyć do oddzielania poszczególnych sfer w ogrodzie lub jako klasyczny żywopłot, odgradzający działkę od ulicy lub sąsiadów.

Główną wadą uprawy żywopłotu z buku jest to, że drzewo posiada całkiem duże wymagania glebowe. Najlepiej rozwija się na żyznych, świeżych glebach gliniastych i gliniasto-piaszczystych o umiarkowanej wilgotności. Nie poradzi sobie na terenach podmokłych i suchych.

Jesienią liście buku zmieniają kolor. W zimie część z nich odpada, część pozostaje na gałęziach. Należy jednak liczyć się z tym, że poza sezonem, buk nie będzie chronił nas tak dobrze, jak latem i wiosną.

Aby mieć pewność, że sadzonka buka poradzi sobie w żywopłocie, warto kupić egzemplarze hodowane specjalnie na ten cel. Takie sadzonki są proste i mają średnią wysokość 60-100 cm. Aby uzyskać optymalny efekt, należy sadzić je gęsto — nawet co 20-25 cm, w jednym rzędzie.

Jedną z największych zalet żywopłotu z grabu jest to, że bardzo dobrze znosi cięcie. Można go dowolnie formować bez dużego ryzyka uszkodzenia rośliny. Grab pospolity dobrze sobie radzi w miejscach zacienionych. Lubi gleby żyzne, wilgotne oraz piaszczysto-gliniaste. Bez problemu rozwinie się także na glebach ciężkich i wilgotnych.

Głównym minusem żywopłotu z grabu jest to, że wraz z końcem sezonu, jego liście robią się żółte, a potem brązowieją i część z nich odpada z gałęzi. Grab nie gubi wszystkich liści na zimę. Te, które zostają, przybierają poskręcaną, rudobrązową formę i pełnią funkcję osłaniającą.

Grab w żywopłocie powinien rosnąć w dużym zagęszczeniu. Przez to konkurencja o światło i wodę jest większa niż w przypadku innych roślin. Należy zadbać o regularne i obfite podlewaniu żywopłotu, aby żadna jego część nie zaczęła podupadać na zdrowiu i wyglądzie.

Żywopłot z grabu należy często przycinać. Roślina ma tendencje do tworzenia wielu przyrostów, których należy się regularnie pozbywać, aby formować właściwy kształt żywopłotu.

Laurowiśnia to roślina, która pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Przez swoją wyjątkową odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne dobrze przyjęła się w Polsce. Cechuje się ciemnozielonymi liśćmi o kształcie przypominających liść laurowy. Mają gładki połysk oraz zielono-żółte unerwienie. Wykształca także owoce, które są niestety trujące. Należy na nie szczególnie uważać, jeśli mamy dzieci lub zwierzęta domowe.

Roślina rośnie do wysokości 2-3 metrów. Dobrze znosi formowanie, dlatego z prostotą utrzymamy ją na pożądanej przez nas wysokości. Jest zimozielona, przez co będziemy mogli cieszyć się jej wyglądem i ochroną przez cały rok.

W zależności od odmiany ma różne preferencje. To, co cechuje każdą z nich, jest tolerancja na szeroki zakres nasłonecznienia — od pełnego cienia pełnego słońca oraz przystosowanie do ciepłych temperatur. Laurowiśnia najlepiej rozwija się na przepuszczalnych, organicznych i żyznych glebach o odczynie obojętnym oraz lekko zasadowym.

Laurowiśnia znosi mrozy do -20 st. C. To oznacza, że najlepiej poradzi sobie w północno-zachodniej, centralnej i zachodniej Polsce. Największym zagrożeniem są dla niej mroźny wiatr oraz susza fizjologiczna, czyli sytuacja, w której roślina nie jest w stanie pobierać wodę z gleby.

Zobacz także:

Budowa ogrodzenia — jakie są formalności? Jaka jest maksymalna wysokość płotu bez pozwolenia?

Tuje usychają, w ogródku pełno kopczyków, to może być robota szkodnika. Jak się pozbyć karczownika ogrodu?

Kwiaty, które rozrastają się i tworzą kolorowy dywan w ogrodzie. Lista najpiękniejszych