Czego producenci mięsa nie mówią o indykach?

Każdego roku przed Świętem Dziękczynienia, prezydent Stanów Zjednoczonych ułaskawia jednego lub dwa indyki. Tradycja powtórzyła się i w tym roku - indyki nie zostaną zabite i zjedzone. Na tym wydarzeniu pojawiają się zwykle "ładne", zadbane i zdrowe okazy ptaków, jednak hodowla przemysłowa indyków i ich codzienność na fermach mają niewiele wspólnego z idyllicznym obrazem.

Indyki to bardzo inteligentne i wrażliwe ptaki. Potrafią zapamiętać dokładne szczegóły terenu nawet po roku nieobecności. Indyki mają też inteligencję emocjonalną - tworzą trwałe więzi społeczne, okazują uczucia, a nawet mruczą, gdy czują się zadowolone i pocieszone.  Nic dziwnego, że 300 r.p.n.e. indyki były symbolicznymi i czczonymi ptakami. Ówczesne obrazy religijne Majów przedstawiały indyki jako boskie stworzenia, które reprezentowały nieziemski świat. Ptaki były czczone, symbolizowały władzę i prestiż. Dziękowano wówczas za zesłanie indyków na Ziemię. 

Na początku XX wieku populacja dzikich indyków rekordowo się zmniejszyła. Z powodu polowań w samej Ameryce Północnej populacja zmniejszyła się do zaledwie 30 tys. ptaków. Po odnotowaniu krytycznie niskiej liczby osobników wprowadzono skuteczne programy odbudowy, a populacje odrodziły się. Dziki, czyli północnoamerykański indyk występuje w Ameryce Północnej. Jest zarazem największym i najcięższym ptakiem grzebiącym.

Nie tylko znany ze zmian kolorów skóry gad, posiada tę zdolność. Indyki również mogą przybierać rozmaite barwy. Skóra na głowie indyka i skóra znajdująca się pod gardłem mogą zmieniać kolory, począwszy od bieli, przez czerwień i błękit. Zmiana koloru na częściach ciała indyka wyraża jego stres, podekscytowanie lub spokój.

Poszczególne ptaki mają swój niepowtarzalny głos i szeroką gamę wokalizacji. Indyki są także w stanie rozpoznać danego osobnika po głosie. Indyki mają rozbudowane umiejętności wokalizacji i mogą wydawać ponad 20 różnych dźwięków w zależności od sytuacji. Każdy ma inne znaczenie - od serdecznego powitania po ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. 

Dzikie indyki potrafią latać. Choć mogą przemieszczać się w locie na krótkie odległości, to tą umiejętność czyni je różnymi od ptaków udomowionych. Indyk domowy nie potrafi latać w ogóle. Przyczyną tego jest współczesna, przemysłowa hodowla ptaków. Nienaturalny wzrost i zbyt duża waga indyków powodują, że ptak nie może odbić się od podłoża.

Samce indyków podczas godów odgrywają prawdziwy spektakl. Wabią partnerkę, nadymając się, rozkładają pióra, niczym paw i kroczą dumnie wydając przy tym charakterystyczne odgłosy. Co dla ludzi może wyglądać zabawnie, prawdopodobnie przyciągnie samicę indyka do potencjalnego partnera.

Płeć indyka można rozpoznać po... kształcie kupy. Kobiece odchody mają kształt spirali, podczas gdy odchody samców mają kształt litery "J". Ma to związek z różnicą w anatomii obu płci. 

Okazuje się, że indyki połykają kamienie, aby wspomóc trawienie. Indyki nie mają zębów, więc połykają drobne kamyczki, aby pomóc sobie w rozdrabnianiu pokarmu w pierwszym żołądku. Dodatkowy fakt: indyki mają dwa żołądki.