Jeżozwierz

Jeżozwierze naturalnie występują w ciepłym klimacie. W Europie osobniki można spotkać jedynie we Włoszech, natomiast licznie zamieszkują kraje Afryki i Azji. W Polsce jeżozwierz nie występuje, można spotkać go tylko w ogrodach zoologicznych. Zdarzają się przypadki ucieczki z hodowli znajdujących się na terenie Litwy. 

Te ssaki wykazują dużą zdolność adaptacji i doskonale odnajdują się w siedliskach ludzkich. Najchętniej zamieszkują obszary o gęstej roślinności, choć można go spotkać także na terenach półpustynnych. Jeżozwierze wybierają na swoje siedlisko opuszczone nory, dziury ziemne, jaskinie czy szczeliny skalne. Ten ssak głównie zamieszkuje tereny znajdujące się na wysokości do 2000 metrów nad poziomem morza. 

Jeżozwierz prowadzi nocny tryb życia, a w dzień odpoczywa w swoich kryjówkach. 

Te zwierzęta prowadzą samotny tryb życia i są terytorialne. Jeśli łączą się w małe grupy, to z powodu wychowywania młodych lub zwiększenia szans na znalezienie pokarmu. Jeżozwierze łączą się w pary i są monogamiczne, a ich sezon rozrodczy trwa podczas pory deszczowej – od maja do grudnia. 

Dieta tego ssaka głównie składa się z roślin, korzeni, owoców czy kory drzewa. Widywany jest także w pobliżu gospodarstw rolniczych i plantacji, gdzie żeruje na uprawach.

Jeżozwierz w zależności od gatunku może osiągnąć długość nawet do 100 cm, a masa ciała – do 30 kg. Ma wyczulony węch i słuch. Jego cechą charakterystyczną są kolce o długości do 30, a nawet 50 cm.

Zwierzę może je nastroszyć, a nawet wyrzucić w dal. Kolce znajdują się nie tylko na grzbiecie, ale też na ogonie.

W czaszce jeżozwierza znajdują się kości pneumatyczne i długi nos. Zwierzę ma 20 zębów o symetrycznym rozłożeniu. Na uwagę zasługują ostre pazury na krótkich łapach, które doskonale sprawdzają przy drążeniu w ziemi, kopaniu nor czy ochronie. 

Ten ssak nie podlega ochronie gatunkowej. Natomiast wśród jego naturalnych wrogów można wymienić człowieka, który mu zagraża poprzez polowanie i ograniczanie siedlisk. Na jeżozwierze polują ptaki drapieżne, hieny i duże koty. Natomiast ze względu na ostre kolce, te ssaki rzadko są wybierane na ofiarę.