Gigantyczna i kolorowa. Ta wiewiórka wygląda obłędnie i nie jest zmutowana
Oprac.: Natalia Charkiewicz
Ma 49 cm i tak samo długi ogon oraz żyje w koronach drzew w Indiach. Nie jest to opis egzotycznego, nieznanego zwierzątka, a popularnego i lubianego gryzonia - wiewiórki. Jest to wielobarwna wiewióra dekańska.
Wiewióra dekańska (Ratufa Indica) jest gryzoniem z rodziny wiewiórkowatych (podrodzina Ratufinae). Po raz pierwszy została opisana pod koniec XVIII w. przez walijskiego przyrodnika Thomasa Pennanta. Jak wskazuje drugi człon łacińskiej nazwy, wiewióra dekańska zamieszkuje centralną i południową część Indii (głównie na wysokości do ok. 180-2300 m n.p.m.), z wyłączeniem centralnych nizin.
Zobacz również:
Wielokolorowa wiewiórka
Wiewióra dekańska gigantyczna jak na gryzonia. Dorosłe osobniki mają aż 49 cm długości, a ich ogon mierzy prawie tyle samo.
Jednak to, co wyróżnia tę wiewiórkę to głównie ubarwienie, którego na próżno szukać u polskich wiewiórek. Część grzbietowa wiewióry dekańskiej jest wybarwiona od jasnej rdzy przez bordo aż po czerń. Zaś futerko na brzuszku ma kremowobeżowe. Boki głowy są w kolorach od kremowego do jasnobrązowego. Ma cienki, ciemny pionowy pasek wzdłuż tylnego policzka.
Czasami i w Polsce wiewiórki potrafią zaskoczyć. Niecodziennie ubarwiona wiewiórka widywana jest w parku Potulickich w Pruszkowie. Zwierzę stało się już lokalną atrakcją. Zachwyca przepięknym połączeniem kolorów białego i rudego, nie boi się ludzi i chętnie korzysta z rzucanych jej orzechów.
Gigantyczna wiewiórka lubuje się w owocach
W przeciwieństwie do swoich rudych kuzynek z Polski wiewióra dekańska rzadko schodzi z drzew. Lubi buszować wśród koron, gdzie jest najwięcej tego, co lubi najbardziej - owoców.
Dieta wiewióry dekańskiej jest typowo roślinna. Poza owocami, które stanowią aż 62 proc. jej menu, żywi się liśćmi, ziołami, zielonymi częściami krzewów, pąkami, kwiatami, nektarami, korą i sokami drzew. W odróżnieniu od innych wiewiórek nie zakopuje pożywienia w ziemi, ale magazynuje je w gnieździe.
