Skomplikowane relacje osobiste żyraf
Starsze osobniki pełniące rolę babć, wspólne przeżywanie żałoby czy ulubieni towarzysze przy posiłkach. Oto zachowania, które wskazują, że żyrafy mają niezwykle skomplikowane relacje osobiste. Ich życie społeczne może być równie rozwinięte, jak u szympansów i słoni
partner merytoryczny
Naukowcy nie są do końca pewni, jak dobrze są rozwinięte relacje w społecznościach żyraf. Wiadomo natomiast, że tworzą grupy i wykazują zachowania, które do tej pory przypisywano najbardziej inteligentnym ssakom. Brytyjscy naukowcy wyniki swoich badań opublikowali w czasopiśmie naukowym "Mammal Review".
Badacze przeanalizowali ponad 400 badań innych naukowców, którzy przyglądali się życiu żyraf. Okazało się, że te zwierzęta nie tylko wiele dni rozpaczają nad śmiercią młodych osobników, na przykład nie jedząc i nie pijąc, ale także między innymi umieją wykorzystywać doświadczenia starszych żyraf. Zdaniem Freda Bercovitcha z Anne Innis Dagg Foundation, który zajmuje się ochroną gatunków, "społeczności żyraf są o wiele bardziej skomplikowane, niż do tej pory sądzili biolodzy".
Matki, babcie, ciocie...
Naukowcy udowodnili, że samice żyraf chętnie spędzają czas ze swoimi matkami i babciami. Tworzą także coś w rodzaju "żłobka", gdzie wspólnie dbają o młode, opiekując się nimi i je karmiąc.
Zdaniem biolożki Zoe Muller z Uniwersytetu Bristolu, która jest współautorką badania, pojawia się coraz więcej dowodów na to, że społeczności żyraf są wyjątkowo skomplikowane. Naukowiec zainteresowała się tymi ssakami w 2005 r. podczas badań nad pracą magisterską w Kenii. Wówczas zajmowała się antylopami. Kiedy zaczęła przyglądać się zachowaniu żyraf, uznała, że "jeżeli ktoś by je opisał, to nikt by nie uwierzył, że takie zwierzę istnieje".
Według naukowców, żyrafy, spędzając czas razem, wyglądają jak "nastolatki". Do tej pory sądzono, że są one samotnikami. Jednak obserwacje dr Muller zasugerowały, że prawda jest zupełnie inna.
Zmianę tłumaczy biolog, prof. Kim VanderWall z Uniwersytetu Minnesoty. W ekosystemie zdominowanym przez matriarchalne społeczności słoni i wspólne polowania lwów, zachowania żyraf były trudne do dostrzeżenia. Ich relacje są subtelne, przez co wtapiały się w bogate życie sawanny. Obserwowanie tego skrytego i skomplikowanego procesu naukowcom ułatwiły fotopułapki.
Żyrafa w żałobie
Dr Muller uważa, że społeczność żyraf jest zbudowana wokół silnych więzi, zwłaszcza tych między matkami a ich młodymi. Te więzi widać zwłaszcza, kiedy młode umrze. Wówczas samice przez wiele dni pilnują ciała, w żałobie pozbawiając się pokarmu i wody.
Pojawił się także wątek starszych osobników. Dr Muller zauważyła, że żyrafy żyją znacznie dłużej niż trwa ich wiek rozrodczy. To skłoniło ją do sugestii, że - tak jak w przypadku ludzi i orek - starsze samice stają się źródłem opieki i mądrości dla młodszych pokoleń. To, zdaniem autorów badania, byłoby kolejnym dowodem, że społeczności żyraf są skomplikowane i wielowarstwowe.
Zapał innych badaczy studzi jednak dr VanderWall, która nie brała udziału w pracach nad zachowaniem żyraf. Jej zdaniem choć struktura społeczna tych ssaków jest ewidentnie rozwinięta, to naukowcy dopiero zaczynają je rozumieć. Ostateczne tezy neleży potwierdzić w kolejnych badaniach.
Z wcześniejszych badań wynika, że samice żyraf, które spędzają czas z innymi przedstawicielkami swojego gatunku, żyją dłużej. Więcej.
Źródło: The New York Times, Zielona Interia
