Co zrobić z małym, porzuconym zajączkiem, sarenką lub ptaszkiem?

 Organizacje zajmujące się udzielaniem pomocy zwierzętom dzikim co roku w okresie wiosennym otrzymują dziesiątki telefonów w związku z "porzuconymi" młodymi zajęcy i saren. Z odruchu serca wiele osób wykonuje telefon po tym, jak już zwierzę zostało zabezpieczone w domu. Takie osoby proszę o instrukcje dotyczące pielęgnacji i karmienia. 

Dzika przyroda obfituje nie tylko w rozmaite gatunki, ale także w rozmaite sposoby przetrwania. I chociaż dla przedstawiciela homo sapiens byłoby czymś niewyobrażalnym zostawić swoje "młode" samo, wiedząc, że może zostać zaatakowane przez drapieżnika, strategia saren i zajęcy jest inna.

Młode są skrzętnie ukrywane w trawie i celowo zostawiane same, by matka w tym czasie mogła żerować. 

W przypadku saren rodzeństwo może być oddzielone od siebie nawet o pół kilometra. Matka również z nimi nie przebywa dlatego, by nie nabrały zapachu, który jest dobrze znany drapieżnikom. Nie oznacza to, że nie pilnuje swoich młodych. Ma je cały czas na oku, pozostając jednocześnie w oddali. W obliczu bezpieczeństwa, ściąga uwagę drapieżnika na siebie i zaczyna uciekać, by ten rzucił się za nią w pogoń. 

Każdy młody ptak musi nauczyć się latać — nie u każdego ta umiejętność jest wrodzona. Często młode są wręcz wyrzucane z gniazda przez rodziców, jednak ci cały czas mają je na oku. 

Największą pomocą będzie, jeśli zostawimy je w spokoju. Przyroda bez człowieka świetnie daje sobie rade, wystarczy jej nie przeszkadzać. Dzikie zwierzęta mają bardzo wyczulony węch, dlatego jeśli dotkniemy młodych, jego rodzice mogą to wyczuć i je porzucić. W związku z tym zamiast pomóc, zaszkodzimy.  

Możemy się zdecydować na zabranie zwierzęcia, jeśli widzimy że jest ranne. W przeciwnym wypadku powinniśmy je po prostu zostawić.