Apetyt Europejczyków na żabie udka niszczy populację płazów
Każdy kojarzy "żabie udka" z Francją. Mało kto jednak wie, że płazy z przeznaczeniem kulinarnym są sprowadzane aż z drugiego końca świata - Indonezji.
partner merytoryczny
Żabie udka, czyli cuisse de grenouilles, są flagowym daniem kuchni francuskiej. Zwyczaj ich jedzenia pojawił się w średniowieczu. Wpadli na niego mnisi, którzy w ten sposób obchodzili zakaz jedzenia mięsa podczas Wielkiego Postu, uważając, że mięso żaby należy do tego samego gatunku co mięso ryb. Warto przypomnieć, że pomimo faktu, iż Kościół dopuszcza jedzenie ryb czy żab podczas postu, bo nie uważa ich za mięso, współcześni wegetarianie nie są tego samego zdania i nie jedzą żadnych zwierząt. Zatem ani ryba ani żaba nie jest posiłkiem wegetariańskim.
Apetyt na żabę
Jak wskazuje raport ProWildlife Unia Europejska importuje około 4 ton żabich udek rocznie. Odpowiada to nawet 200 milionom żab, z których zdecydowana większość była dzika. Dane wskazują, że Unia Europejska jest największym na świecie importerem żabich udek, co zagraża populacjom płazów w krajach dostawców — Indonezji, Turcji i Albanii.
Naukowcy z Turcji ostrzegają, że żaby wodne pochodzące z Turcji mogą wyginąć do 2032 r. W Albanii, która jest czwartym co do wielkości dostawcą żabich udek, poważnie zagrożona jest między innymi żaba z gatunku Pelophylax shqipericus.
Żaby są istotnym ogniwem w ekosystemie. Z perspektywy ludzi bardzo pożyteczny dla nas jest fakt, że żywią się owadami. Tam, gdzie znikają, rośnie stosowanie toksycznych pestycydów. Handel żabimi udkami ma zatem bezpośrednie konsekwencje nie tylko dla samych żab, ale także dla ochrony przyrody.
Pro Wildlife informuje, że sposób uśmiercania żab jest również bardzo okrutny. Większość z nich ma odcinane uda siekierą lub nożyczkami bez znieczulenia. Zatrudnieni pracownicy pracują na akord, dlatego chcą wykonać pracę jak najszybciej.
