Zupełnie nowe zwierzę odkryte w Chinach. Wygląda jak kilkumetrowy czołg

Parejazaury przez lata łączone były z żółwiami, chociaż wcale ich nie przypominały. Ogromne cielska, w niektórych wypadkach nawet 3-metrowe (a zatem o gabarytach nosorożca), nie pokrywał taki pancerz jak u obecnych żółwi, ale jednak na tych okazałych ciałach parejazaurów znajdowały się liczne guzy, płyty pancerne, kolce. To był jedyny sposób obrony ogromnych zwierząt przed doprawdy przerażającymi drapieżnikami ich czasów, jakimi były gorgonopsy - gigantyczne mięsożerne gady ssakokształtne długie na niekiedy nawet 4 metry, o półmetrowych czaszkach i wystających z nich wielkich kłach jak szable. Takie mięsożerne monstra polowały w permie, między 270 a 251 milionami lat temu, gdy parejazaury pasły się w okolicy.

Musiały zatem się jakoś bronić, a owa zbroja w postaci płyt, guzów, kolców i twardej skóry mogła odstraszyć tak potężne drapieżniki. Stąd wniosek, że parejazaurów i ich struktur na skórze powstały potem żółwie, z których pierwsze ze skorupami pojawiły się 220 milionów lat temu, już po wymarciu parejazaurów i całej permskiej fauny podczas wielkiego wymierania na koniec permu 251 milionów lat temu.

Ta koncepcja wydawała się całkiem sensowna, ale została odrzucona. Nowe badania wykazały, że żółwie są jednak bliższe innym przodkom niż parejazaury.

To sprawia, że nie do końca wiemy, czym one były. Wiemy tylko, że przez 20 milionów lat dominowały w krajobrazie ziemskim na wielkim kontynencie istniejącym wówczas na kuli ziemskiej i zwanym Pangeą. Obejmował on niemal wszystkie znane dzisiaj kontynenty zwarte w jeden ląd, którego wnętrze w związku z tym musiało być wyjątkowo niegościnne i trudne do życia. Dopiero w mezozoiku Pangea rozpadła się na północną Laurazję i południową Gondwanę.

Stada parejzaurów pasły się na skąpej roślinności Pangei i unikały ataków gorgonopsów. Osiągnęły spory sukces i dużą różnorodność, od gatunków wielkości pół metra do 3-metrowych olbrzymów. Yinshanosaurus angustus znaleziony w Chinach to jeden z takich parejazaurów o ciele masywnym i zapewne pokrytym twardą skórą z guzami i innymi ochronnymi wytworami zwanymi osteodermami.

Pisze o nim "Papers in Palaeontology", w którym naukowcy nadmieniają, że parejazaury były wyspecjalizowaną grupą roślinożernych czworonogów, która istniała w całej Pangei w środkowym i późnym okresie permu. Powiązania chińskich gatunków parejasaurów pozostają jednak zagadką e od kilku dekad, głównie ze względu na słabe zachowanie znanych okazów.

Na przykład do czasu znalezienia Shihtienfenia w 2019 r. nie odnaleziono żadnej kompletnej czaszki chińskich parejasaurów. Natomiast Yinshanosaurus angustus ma niemal kompletną czaszkę i częściowy szkielet pozaczaszkowy. To najwęższa czaszka ze wszystkich parejazaurów.

To może świadczyć o jakimś przystosowaniu tego zwierzęcia do specyficznej diety roślinnej na tym obszarze w epoce permu. O ile Chiny są kopalnią wiedzy i znalezisk z ery mezozoicznej, o tyle znaleziska paleozoiczne, np. z czasów permu są tu bardzo rzadkie. Więcej zwierząt permskich znajduje się jednak w Rosji, południowej Afryce i Ameryce Północnej. Zaczyna się to jednak zmieniać, Chińczycy wkraczają do akcji także tutaj.