Boimy się wirusów odzwierzęcych. A to my przekazujemy ich dwa razy więcej

Przenoszenie chorób z ludzi na zwierzęta jest wciąż kwestią mało zbadaną. O ile zakaźne lub pasożytnicze choroby zwierząt (zoonoza) przenoszone na ludzi są powszechne znane i badane (dżuma, SARS-CoV-2, HIV), to odwrotny proces (odwrotna zoonoza lub antroponoza) jest rzadziej analizowany. Okazuje się, że to właśnie my przekazujemy zwierzętom więcej wirusów niż one nam.

Zobacz też: Polska i Węgry mogą zdecydować o przyszłości europejskiej przyrody

Choroby przenoszone z ludzi na zwierzęta mogą być spowodowane bakteriami, pasożytami i wirusami. Zwierzęta mogą zarazić się od nas m.in. salmonellą, grzybicą skóry, gruźlicą, lambliozą, a nawet gronkowcem. Badacze wskazują ponadto, że choroba cywilizacyjna, jaką jest otyłość, występuje najczęściej u zwierząt, których opiekunowie również zmagają się z tą dolegliwością.

Naukowcy University College London Genetics Institute potwierdzili w najnowszych badaniach, że ludzie mają dwukrotnie większą zdolność przenoszenia wirusów na zwierzęta niż one na nas. Badacze tłumaczą, że spośród 3 tys. wykrytych wirusów, które mogą przeskoczyć z jednego gatunku na drugi, 64 proc. jest przenoszonych z ludzi na zwierzęta.

Zwierzętami zakażonymi wirusami ludzkimi są głównie koty i psy, ale także świnie, konie i bydło, ptaki (kury i kaczki), szympansy, goryle, oraz inne dzikie zwierzęta, np. szopy.

To właśnie dzikie zwierzęta były w szczególności znacznie bardziej narażone na przeniesienie wirusa z człowieka na zwierzę. Naukowcy zwracają uwagę, że w odwrotnym przypadku, czyli przeniesieniu wirusa ze zwierzęcia na człowieka, szansa jest znacznie mniejsza.

"Te wyniki podkreślają nasz ogromny wpływ na środowisko i zwierzęta" - powiedział Cedric Tan, biolog z University College London Genetics Institute, a zarazem główny autor badania opublikowanego w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution.

Zwierzęta mogą zakazić się od nas wirusami za pośrednictwem tych samych form przenoszenia, jak w odwrotnym przypadku. Do zakażenia dochodzi podczas wymiany płynów lub ukąszeń.

Jednak zanim wirus będzie mógł "rozgościć się" w organizmie nowego żywiciela, musi być zaadaptowany do warunków biologicznych nowego gatunku. Jeżeli wirus jest słabo przystosowany, to nie dochodzi do dalszej transmisji u nowego żywiciela.