Grab
Grab (Carpinus L.) to rodzaj, który obejmuje około 40 gatunków drzew i krzewów. Dziko rośnie w strefie klimatycznej umiarkowanej na północnej półkuli – szczególnie w Ameryce Północnej, Europie i Azji Wschodniej. Najczęściej występuje w lasach mieszanych, w sąsiedztwie buków i dębów. Grab jest chętnie uprawiany ze względu na drewno, odpowiednie do produkcji niewielkich i twardych elementów. Idealnie sprawdza się także jako dekoracja ogrodu czy naturalny żywopłot.
Grab - najważniejsze informacje
Jak wygląda grab?
W zależności od odmiany grab może osiągać od 10 do nawet 30 m wysokości. Ma gładką korę i sezonowe, skrętoległe liście. Ich blaszki mają zwykle kształt eliptyczny o harmonijkowych nerwach.
Grab należy do roślin jednopiennych o rozdzielnopłciowych kwiatostanach. Jego owoce mają formę zwisających orzechów.
Grab – popularne odmiany
Grab doskonale sprawdzi się jako ozdoba ogrodu. Najchętniej w Polsce są wybierane następujące odmiany:
- grab pospolity Fastigiata – dorastający do 15 m wysokości,
- grab pospolity Pendula – ma zwisające, płaczące pnącza,
- grab sercowaty – dorasta do 10 m wysokości i ma dekoracyjną korę oraz liście przypominające kształt serca.
Czy grab jest pod ochroną?
Grab jest objęty częściową ochroną gatunkową. Zaobserwowano malejącą liczbę dzikich okazów tej rośliny. To zjawisko jest spowodowane ekspansją człowieka i niszczeniem zalesionych terenów. Przy hodowli grabu należy zadbać o ochronę przed szkodnikami. Na tej roślinie chętnie żerują chrabąszcze. Dlatego zaleca się opryski.
To drzewo jest także narażone na choroby grzybowe, spowodowane m.in. przez Gloeosporium carpini.
Jak pielęgnować grab?
Grab najlepiej będzie się rozwijać w lekko zacienionym stanowisku i na żyznej, próchniczej glebie. Choć dobrze radzi sobie z wilgocią, lepiej go nie sadzić na terenach zalewowych. Jeśli ziemia w ogrodzie nie należy do żyznych, zaleca się nawożenie graba – jednak niezbyt często. Wystarczy odżywić roślinę kompostem raz na 2 lata.
Grab to roślina wolnorosnąca, która osiąga dojrzałość dopiero w wieku 20, a nawet 40 lat.
