Polskie rasy psów. Mamy się czym pochwalić

Chart polski to rasa psów, która w naszym kraju znana jest już od wieków. Wywodzi się prawdopodobnie od chartów azjatyckich. Początkowo były to psy myśliwskie wykorzystywane do polowania na ptaki, zające, a nawet wilki. Na te ostatnie oprócz chartów polskich potrafią polować tylko wilczarze irlandzkie oraz charty rosyjskie i szkockie. Psy tej rasy wykorzystywane są też na wyścigach.

Mówi się, że chart polski był ulubionym psem polskiej szlachty. To duże psy, które wymagają solidnej dawki ruchu. Dlatego najlepiej sprawdzą się np. w domach, gdzie regularnie uprawia się sport lub piesze wycieczki. Z reguły są odważne, pewne siebie i wytrzymałe.

Gończy polski to również pies myśliwski, ale znacznie różniący się od wspomnianych wcześniej chartów. Są niższe, umięśnione, mają większe uszy. Mają też krótszą tradycję - jest to jedna z najmłodszych polskich ras uznawanych przez międzynarodowe związki hodowców.

Psy rasy gończy polski w relacji z człowiekiem są łagodne i inteligentne. To czworonogi odważne, choć niektórzy mogliby powiedzieć, że wręcz brawurowe. Myśliwi używają ich jako psy użytkowe do polowań na dziki oraz jako psy tropiące. W kontakcie z ludźmi są nieagresywne, ale bywają nieufne.

Inna typowo polska rasa psów to ogar. Są to psy gończe, również wykorzystywane przez myśliwych. Ale nie tylko. Ogary polskie są spokojne, zrównoważone i bardzo potrzebują kontaktu z człowiekiem. Dlatego będą dobrym wyborem jeśli w domu mamy małe dzieci - zwłaszcza suki potrafią wykazywać do nich dużo sympatii i wyczucia.

Ogary polskie są z reguły łagodne w stosunku do innych psów i zwierząt, ale potrafią dbać o swój teren lub zareagować gdy ich właściciel jest w niebezpieczeństwie. To całkiem duże i masywne psy - samce mogą ważyć nawet 30 kilogramów.  

Teraz coś z zupełnie innej beczki. Owczarki podhalańskie, w przeciwieństwie do krótkowłosych ras myśliwskich, wyróżniają się piękną, długą, białą sierścią. Gęste włosy chronią psy nie tylko przed zimnem, ale także - dzięki substancji zwanej lanoliną - przed brudem i insektami. Kiedyś z sierści owczarków wykonywano nawet przędzę do produkcji skarpet i swetrów.

Owczarki podhalańskie to psy pastersko-stróżujące, stworzone do pilnowania zwierząt przed drapieżnikami i złodziejami. Od lat pomagają góralom w wypasie owiec. Są z reguły opanowane, ale  czujne i odważne. Gdy nadchodzi taka konieczność, błyskawicznie i bez lęku przystępują do obrony. Podhalańczyki preferują otwarte przestrzenie, dobrze spisują się jako psy stróżujące. Źle znoszą życie w mieście.

Jedną z pięciu oficjalnych polskich ras psów jest także owczarek nizinny. To rasa, która wywodzi się od psów tybetańskich. W Polsce są znane od lat i kiedyś należały głównie do chłopstwa, gdzie były wykorzystywane do stróżowania i zaganiania owiec. Teraz jednak to typowe psy towarzyszące.  

Owczarki nizinne są nieufne wobec obcych i mają tendencję do włóczęgostwa. Z reguły są jednak posłuszne, wesołe i inteligentne. Bardzo mocno przywiązują się do właścicieli. Ich cechą charakterystyczną jest długa i obfita sierść, o którą trzeba regularnie dbać.