Skały, kaniony i jaszczurki. Tajemnica i piękno chorwackich gór

W 1991 r. Chorwacja ogłosiła niepodległość. W 1995 r. po podpisaniu układu w Dayton zakończyła się wojna z Jugosławią (a dokładnie Serbią). Od 2013 r. Chorwacja należy do wspólnoty UE. Po wojnie kraj zaczął być chętnie odwiedzany przez Polaków, chcących odpocząć nad Adriatykiem. Do dzisiaj widać tu skutki wojny: opustoszałe domy i dziury po kulach.

Urozmaicone wybrzeże Chorwacji przyciąga od wielu lat turystów z całej Europy. Głównie kierują się oni wprost nad Adriatyk, ale wyjątkowe ukształtowanie terenu i krajobraz tego kraju oferują o wiele więcej niż kąpiele w morzu. W chorwackie góry warto wybrać się poza miesiącami letnimi, czyli sierpniem i lipcem, ponieważ upał panujący na skalnych szklakach może być trudny do zniesienia. Ferie zimowe można spędzić także w Chorwacji.

Zbudowane ze skał wapiennych masywy gwarantują niezapomniane widoki, poznanie lokalnej dzikiej przyrody, kultury i naładowanie baterii na długi czas.

Najwyższym szczytem w Chorwacji jest Dinara mierząca 1831 m n.p.m. Góry Dynarskie wzięły swoją nazwę właśnie od tego szczytu i ciągną się wzdłuż całego wybrzeża Adriatyku. Przez góry wiedzie m.in. szlak Via Dinarica. Z kolei najwyższy szczyt tych tego łańcucha znajduje się w Bośni i Hercegowinie i ma 1913 m n.p.m. wysokości. Jego nazwa to Veliki Troglav. 

W kraju znajdziemy też pasmo o nazwie Wielka Kapela, pasmo Velebitu, góry panońskie, Mosor i Žumberak - miejsce dobre dla narciarzy. Tygodniowy pobyt w Chorwacji nie wystarczy na eksplorację wszystkich tych pasm, ale z pomocą map turystycznych można zaplanować aktywny pobyt w którymś z tych obszarów. Po sezonie można znaleźć naprawdę tanie noclegi i zapłacić nawet 600/700 zł za aparatament na tydzień.

Dużym zainteresowaniem przygotowanych kondyncyjnie piechurów cieszy się chorwackie pasmo Velebit. Znajdują się tu parki narodowe - Nacionalni Park Paklenica oraz Nacionalni Park Sjeverni Velebit. Park Paklenica oferuje trasy dostosowane do różnych poziomów trudności; znajduje się tu mały i wielki kanion. Najwyższy szczyt Velebitu to Vaganski Vrh, który wznosi się na wysokość 1757 m n.p.m. Wycieczka na ten szczyt zajmie cały dzień, ale widok i trasa na niego zapierają dech w piersiach. Po drodze spotkamy masę jaszczurek, cykady, endemiczne zwierzęta, a jeśli szczęście będzie sprzyjać, to również kozice górskie.

Kamieniste stoki są charakterystyczne dla większości szlaków górskich w Chorwacji. Na te trasy konieczne jest założenie dobrego obuwia dostosowanego do pokonywania skalnych tras i często dużych przewyższeń. W niższych partiach znajdziemy wspaniałą śródziemnomorską roślinność i lasy, które chronią w czasie upałów. W rejonie gór chorwackich wyróżnia się trzy strefy roślinności: kontynentalną, górską i nadmorską. Górskie tereny były (i w pewnym stopniu nadal są) zamieszkiwane przez pasterzy, prowadzących wypas pośród wielkich skał. Na szlakach turystycznych mija się obecnie wiele opuszczonych domów. Przy każdym znajduje się studnia. Aż dziw, że pośród majestatycznych, ale surowych skał mieszkali ludzie. Nie trzeba mówić, z czego zostały zbudowane.

Chorwaci uważnie śledzą pogodę ze względu na wiejący tu wiatr bora. Wraz z sirocco jest głównym wiatrem na Adriatyku, wiejącym od jesieni do maja. Porywyiste podmuchy mogą utrudniać spacerowanie, więc przed wyruszeniem w drogę warto najpierw sprawdzić prognozę.

Magia Chorwacji tkwi w połączeniu lasów, wapiennych gór, tajemniczych jaskiń, rzek, kanionów i jezior. Znajdziemy tu wszystko to, co najpiękniejszego stworzyła natura. W górach Chorwacji można odnaleźć "inny świat" i prawdziwe wytchnienie z dala od turystycznych atrakcji. Obcowanie z chorwacką, czasem surową i bezwzględną naturą pozwala zrozumieć kulturę i kuchnię tego obszaru Europy. Przebywając na wsiach usytuowanych w górach można też spotkać przemiłych gospodarzy, częstujących ziołową rakiją - przyrządzoną z śródziemnomorskich roślin i owoców i opowiadających o genezie starej chorwackiej waluty.