Co lubi jeść niedźwiedziokot i jakie właściwości ma jego ślina?
Ten mały, podobny do kota ssak występuje w dużej części Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Niedźwiedziokot zwany biturongiem został jednak pierwszy raz zauważony w Nepalu, który do tej pory nie potwierdził obecności tego wyjątkowego zwierzaka.
Binturong to zwierzę wielkości małego kota, ale nie bez powodu nazywany jest kotem-niedźwiedziem. Wygląda on bowiem jak hybryda obu tych stworzeń. Ten włóczęga znajduje się obecnie na Czerwonej Liście IUCN i jest klasyfikowany jako gatunek wrażliwy pod względem wymierania. Jego populacja a Azji spadła w ciągu 18 lat aż o 30 proc.
Niedźwiedziokot na świecie
Według IUCN binturong znajduje się obecnie w Bangladeszu, Bhutanie, Kambodży, Chinach, Indiach, Indonezji, Laosie, Malezji, Birmie, Filipinach, Tajlandii i Wietnamie. W Nepalu jednak nikt go do tej pory nie widział. Jego obecność w tym miejscu dała nadzieję ekologom i przyrodnikom na zachowanie gatunku.
Mieszkańcy spotkali małego niedźwiedziokota w dolinie Pokhary i uratowali go z przepełnionego kanału, do którego wpadł mały drapieżnik. Próbowali nakarmić go ryżem i owocami, ale zwierzak nie chciał od nich jeść. "Był bardziej zainteresowany jedzeniem dżdżownic"- mówili. Zagubiony "bearcat" został przywrócony do dziczy.
Zwierzę jest znane z tego, że prowadzi nocny tryb życia i lubi przesiadywać na drzewie. Ten, kto go zauważy, często myli go z kotem albo niedźwiedziem. Binturong to gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów w obrębie rodziny wiwerowatych. Binturongi i ich najbliżsi krewni - łaskuny - należą do najbardziej reliktowych spośród żyjących przedstawicieli kotokształtnych.
Je wszystko i zagraża mu ocieplenie
Zwierzaki te są wszystkożerne. Jedzą małe ptaki, ssaki, owoce i padlinę. Preferują nocny tryb życia, a w ciągu dnia sypiają na drzewach. Ogon binturonga pomaga mu we wspinaniu się na nie.
Co ciekawe, ślina zwierzęcia ma niesamowite właściwości odkażające. Potwierdzają to liczne badania.
Niestety zwierzęta te mają swoich wrogów i są nimi zmiany klimatyczne, mające duży wpływ na zachowanie binturongów. W wysokich temperaturach dłużej śpią, mniej jedzą i ciężej oddychają. W niskich temperaturach są dużo bardziej podatne na zakażenia spowodowane zimnem i zmniejszonym terytorium.
