Kiedy sadzić krokusy w ogrodzie? To zależy od cebulek
Krokusy to wspaniałe zwiastuny wiosny – kiedy większość roślin jeszcze śpi, a ogród wygląda na zamarły, one tworzą na rabatach fioletowe kobierce. Gdy pojawiają się krokusy, wiadomo, że kończy się zima. Okazuje się jednak, że te urokliwe kwiaty mogą kwitnąć również w sierpniu! Kiedy należy je sadzić, aby zakwitły późnym latem? Czy z tej samej cebulki można uzyskać dwa kwitnienia? Wyjaśniamy.
Krokusy, nazywane również szafranami, to rośliny wieloletnie z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae), które prawdopodobnie pochodzą z terenów Europy Południowo-Wschodniej oraz Azji Mniejszej i Kaukazu. W Polsce spotyka się dwa dzikie gatunki kwitnące wiosną: krokus karpacki (Crocus heuffelianus) i krokus spiski (Crocus scepusiensis), powszechnie występujący w Tatrach.
Termin sadzenia krokusów zależy od odmiany - w naturze występują krokusy wiosenne oraz krokusy jesienne. Odmiany wiosenne sadzi się do gruntu we wrześniu i październiku, odmiany kwitnące jesienią - wkłada się do ziemi w sierpniu.
Krokusy to kwiaty, które zdobią ogród wtedy, gdy inne rośliny jeszcze się nie obudziły po zimie albo już przekwitły po lecie. Z tego powodu warto mieć je na rabatkach albo w donicach. Które odmiany wybierać?
Do krokusów wiosennych zaliczają się między innymi następujące:
- krokus wiosenny, szafran wiosenny (Crocus vernus) jest najczęściej spotykaną odmianą w ogrodzie; to niska roślina, rzadko przekraczająca 10cm wysokości; kwitnie wczesną wiosną, a z każdej cebulki wyrasta tylko jeden kwiat - typowe gatunki kwitną na biało, liliowo lub purpurowo,
- krokus żółtokwiatowy (Crocus flavus) - kwitnie w marcu-kwietniu na żółto, tylko u podstawy po zewnętrznej stronie ma kilka szarych kresek. Osiąga do 10 cm wysokości - same kwiaty mają około 3,5-4 cm,
- krokus złocisty (Crocus chrysanthus) - kwitnie już w marcu, dlatego jest doskonałym uzupełnieniem rabaty, bo pozwala na rozciągnięcie okresu kwitnienia; kwiaty mają długość 3 cm, są pomarańczowe z żółtą plamką w gardzieli,
- krokus Tommasiniego (Crocus tommasinianus) i wąskolistny (C. angustifolius) - jeśli jest wystarczająco ciepło kwitną już w lutym; ich kwiaty są smukłe, mają długość około 3,5 cm, zabarwienie jasnoliliowe z białą, owłosioną gardzielą.
Najpopularniejsze odmiany jesienne to:
- szafran okazały (Crocus speciosus) - osiąga wysokość do 20 cm; wytwarza duże kielichowate kwiaty o fioletowej albo białej barwie, wydzielające miodowy zapach; kwitnie we wrześniu,
- krokus żółtawy (Crocus ochroleucus) - to niski gatunek osiągający nie więcej niż 8 cm wysokości; wytwarza drobne, białe kwiaty.
Krokusy to wdzięczne rośliny, które nie mają wielkich wymagań uprawowych.
- Potrzebują próchniczej, przepuszczalnej i wilgotnej gleby. Źle będą rosły na ciężkich i podmokłych gliniastych glebach. Zbyt ciężką glebę można próbować rozluźnić, dodając do niej piasek.
- Wymagają gleby o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Krokusy źle znoszą nadmiar związków wapnia.
- Optymalne stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste.
Gdzie sadzić krokusy? W zasadzie wszędzie - ważne, aby było ich dużo, gdyż wtedy widać całe ich piękno. Dobrym miejscem do sadzenia w trawnikach są nasłonecznione miejsca pod drzewami liściastymi, gdzie z czasem naturalizują się i obficie kwitną.
Jak sadzić krokusy? Kwiaty te sadzi się tak, jak wszystkie inne rośliny cebulowe. Głębokość sadzenia dostosowuje się nie tylko do wielkości bulw, ale także do rodzaju gleby. Na glebach lżejszych cebulki wkłada się na głębokość około 10 cm, na bardziej zwięzłych na 7-8 cm. Gatunki o mniejszych bulwach sadzi się płycej, na głębokości 5-6 cm, zaś te o większych - głębiej. Odległość pomiędzy cebulkami zależy od ich wielkości. Dla dużych cebulek przyjmuje się rozstawę co 10-15 cm, dla mniejszych 8-10 cm.
Uprawa krokusów sprowadza się właściwie tylko do posadzenia cebulek w odpowiednim terminie w wybranym miejscu. Mogą tam pozostać przez wiele lat, gdyż są całkowicie mrozoodporne i nie wymagają wykopywania na zimę. W okresach suszy dobrze jest je podlewać, uważając, aby ich nie przelać - spowoduje to gnicie korzeni i bulw.
Mają małe wymagania pokarmowe, dlatego nie ma potrzeby ich nawożenia. Można ewentualnie uzupełnić glebę nawozami w fosfor i potas.
Pielęgnacja sprowadza się tylko do usuwania wokół nich chwastów, które ze względu na mały rozmiar krokusów, łatwo je zagłuszają.
Krokusy, w zależności od odmiany, kwitną wiosną albo jesienią.
Odmiany wiosenne - jeśli jest ciepło - mogą zaczynać kwitnienie już w lutym, jednak standardowa pora ich kwitnienia to marzec. Kwitną dość krótko - pod koniec kwietnia nie ma już po nich śladu.
Odmiany jesienne z kolei kwitną we wrześniu - październiku.
Krokusy są roślina zimującymi w gruncie, nie trzeba ich więc przed zimą wykopywać. Mimo zakończonego okresu kwitnienia i pojawienia się nieestetycznych liści - nie powinno się ich przycinać. To dzięki nim bulwa wciąż będzie się rozwijać, pobierając cenne składniki odżywcze. Wczesnym latem liście krokusa zaczną żółknieć i opadać, co oznacza, że roślina przechodzi w stan spoczynku. Pozostawione w ziemi cebulki krokusów powinny zakwitnąć w kolejnym sezonie.
Fioletowe dywany, spotykane w parkach i ogrodach w marcu i kwietniu napełniają radością wszystkich, którzy są zmęczeni długą, mroźną i pozbawioną kolorów zimą. Te niewielkie, ale szalenie urocze kwiaty to najpiękniejsze zwiastuny wiosny! Z łatwością można wprowadzić je do swojego ogrodu - mają niewielkie wymagania, zatem wystarczy poświęcić im minimalną ilość czasu, aby co roku cieszyły oko swoimi fioletowymi, białymi albo żółtymi kwiatami.
