Latające dziwo znalezione w Anglii. Miał w dziobie fiszbiny jak wieloryb
Woda przesiąka przez drobne filtry, a większe kawałki jedzenia zostają na nich. Może skorupiaki, larwy owadów, jakieś mniejsze zwierzęta. Tak odżywiają się wieloryby fiszbinowe, ale taki mógł być też patent na posiłek niektórych wymarłych pterozaurów. W Anglii znaleziono właśnie takie dziwo z fiszbinami. Nazywa się Gladocephaloideus.
To nie tylko nietypowy jak na Europę, ale i szczególny europejski pterozaur. Jest bowiem najmłodszym jurajskim pterozaurem Wielkiej Brytanii. Co za tym idzie, można prześledzić ewolucję tych zwierząt - pierwszych spośród latających kręgowców, a zarazem największych latających istot w dziejach świata. Do pterozaurów bowiem należały azdarchy, gigantyczne istoty o kilkunastu metrach rozpiętości skrzydeł.
Gladocephaloideus tak duży nie był. Oszacowanie wielkości tego zwierzęcia nie jest sprawą prostą, bowiem udało się znaleźć jedynie skamieniałe fragmenty żuchwy, a przecież mogła ona być nieproporcjonalnie duża. I z taką sytuację zapewne mieliśmy do czynienia w tym wypadku, bowiem żuchwa zawiera zęby bardzo unikalne.
Są one rozrośnięte w formie struktur przypominających wielorybie fiszbiny. To mocno wydłużone, smukłe zęby, rozmieszczone gęsto w długich, czasami zakrzywionych grzbietowo szczękach - twierdzą naukowcy. Przypominają zęby, jakie w swoich szczękach miał Pterodaustro - pterozaur znany z Brazylii, który miał jedne z najdłuższych zębów pod względem stosunku długości do średnicy wśród wszystkich zwierząt. Te rzędy zębów nieco przypominały właśnie fiszbiny.
I możliwe, że do tego też służyły tzn. odcedzania pokarmu z wody. Pterodaustro jest często przedstawiany jako zwierzę żerujące w płytkiej wodzie, przesuwające szczękami tuż pod jej powierzchnią, aby wybrać drobny pokarm osadzający się na zębach np. skorupiaki, larwy owadów i inne. To podobny sposób żerowania, jaki dzisiaj prezentują flamingi albo kaczki.
Takie pterozaury mogły żerować w wodzie jak flamingi
Gladocephaloideus mógł żerować podobnie, bo w jego pysku wytworzyły się podobne rzędu smukłych i bardzo gęsto ustawionych zębów, idealnych jako cedzak. Informacje o odkryciu tego pterozaura przedstawia "Proceedings of the Geologists' Association".
Czytamy tam, że wydłużona, smukła żuchwa zwierzęcia i liczne, gęsto rozmieszczone zębodoły sugerują, że jest to członek rodziny Ctenochasmatidae, czyli grupy jurajskich pterozaurów wyspecjalizowanych w wybieraniu z wody nie ryb, ale drobnego pokarmu metodą podobną do fiszbinów.
Jest to pierwszy udokumentowany pterodaktyl z tej grupy znaleziony w tej części Anglii. Większość jurajskich pterozaurów brytyjskich pochodzi z Kimmeridge koło Bournemouth w południowej Anglii i okolic Oksfordu oraz ze Szkocji.
Jego szczątki zostały wykopane w skałach wapiennych Portland w hrabstwie Dorset w południowej Anglii. Sporo tam szczątków zwierząt z epoki jury.
Ptaki zaczynają wracać z Afryki. Wiesz, które przylatują? [QUIZ]
