Słoń

Miejsce występowania słoni różni się w zależności od danego rodzaju. Przedstawicieli Loxodonta można spotkać wyłącznie w Afryce. Z kolei egzemplarze Elephas zamieszkują lasy oraz zarośla Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. 

W zależności od rodzaju słonie można spotkać na sawannach, stepach, jak i w lasach tropikalnych. Zwierzęta lubią skrywać się w trawach, zaroślach i na zboczach górskich. Na przestrzeni lat ssaki przystosowały się do panujących warunków atmosferycznych i środowiskowych.

Słonie tworzą liczne stada, które składają się zarówno z samic, jak i samców. W takich grupach wędrują gęsiego po kontynentach w poszukiwaniu jedzenia i wody. Zazwyczaj maszerują w ciągu dnia. Jedzą o poranku i po południu, a w nocy odpoczywają w gęstwinie, ukryte przed światem. Jeśli upały są bardzo duże, często leżakują w cieniu drzew w pobliżu wody.

Słonie uwielbiają schładzać swoje ciało przez obrzucanie się błotem lub piaskiem albo przez polewanie się wodą. Jest to też dla nich forma rozrywki. Mimo swoich imponujących rozmiarów potrafią pływać i bardzo sprawnie im to idzie! Chętnie kąpią się także w błotnistych sadzawkach.

Zwierzęta poruszają się dość szybko. Co więcej, prawie nie pozostawiają śladów! Mimo swoich olbrzymich rozmiarów i dużej wagi, nacisk na 1 cm2 powierzchni stopy to zaledwie 400-600 g. Zatem ziemia pod tymi ssakami się nie zapada. 

Słonie porozumiewają się ze sobą dźwiękami, których ludzkie ucho nie jest w stanie wychwycić. Jednak zwierzęta słyszą je doskonale nawet z odległości 2 km.

Słonie mają bardzo charakterystyczną budowę ciała. 

Wszystkie słonie, niezależnie od rodzaju, są zagrożone wyginięciem. Wynika to przede wszystkim z:

Wiele słoni indyjskich jest wykorzystywanych do pracy na fermach hodowlanych, a także w cyrkach i w ogrodach zoologicznych. Zmuszanie zwierząt do nadmiernej aktywności sprawia, że stają się podatne na choroby i szybciej umierają.

Aby zapobiec wymieraniu słoni, objęto je przepisami konwencji waszyngtońskiej (CITES). Wiele akcji koncentrujących się na ratowaniu tych zwierząt przeprowadza także WWF. Ta organizacja pozarządowa wskazuje, że np. w Tajlandii powstają sanktuaria słoni. Ich właściciele wykupują ssaki z niewoli, a następnie pozwalają im swobodnie chodzić po parku. Zwierzęta, które tam przebywają, nie są wykorzystywane do celów turystycznych i prowadzą spokojne życie, prawie jak na wolności.

Ciąża u słoni trwa od 18 do 22 miesięcy. Zazwyczaj rodzi się jedno młode, które waży ok. 100 kg. Pozostaje z matką przez min. rok (w przypadku słoni indyjskich). U słoni afrykańskich małe słoniątka są pod ochroną samicy przez ok. 2 lata. 

Słonie są zwierzętami roślinożernymi. W ich menu znajdują się trawy, liście, owoce, konary i małe gałęzie. Za pomocą specjalnych zębów rozdrabniają pożywienie przed połknięciem. Gdy te się zetrą, odrastają nowe, ale maksymalnie 6 razy w ciągu życia. W rezultacie stare zwierzęta, które straciły wszystkie zęby, często umierają z głodu. 

Dorosłe słonie potrzebują ok. 200 kg pożywienia dziennie. Ponadto wypijają do 200 l wody.

Słonie afrykańskie mogą żyć do około 60-70 lat w naturalnych warunkach. Słonie azjatyckie zazwyczaj mają nieco krótszą średnią długość życia, żyjąc przeciętnie około 48 lat, ale także mogą dożywać 60 lat lub więcej, szczególnie w ochronie rezerwatów lub w zoo.

Słonie mają największy mózg wśród innych zwierząt lądowych. To oznacza, że płaty skroniowe mózgu, które są odpowiedzialne za pamięć, są znacznie większe niż u człowieka. W rezultacie ssaki mają bardzo dobrą pamięć i potrafią sobie przypomnieć stresujące sytuacje z przeszłości. Dodatkowo dzięki temu doskonale znają topografię terenu i wiedzą, gdzie znaleźć wodę lub pożywienie.