Wyżeł

Rasa powstała na początku XVII wieku na skutek skrzyżowania psów cygańskich z duńskimi psami farmerskimi. Po wielu próbach hodowcy stworzyli czystą rasę dereszowatych białych i brązowych czworonogów określanych mianem wyżłów staroduńskich. Są to psy średniego wzrostu osiągające wysokość od 50 do 60 cm. Mają krótką, gęstą i twardą w dotyku sierść oraz białe umaszczenie z brązowymi znaczeniami i łatami. Sprawiają wrażenie spokojnych, zrównoważonych i powściągliwych. W czasie pracy z myśliwym nieustannie utrzymują kontakt. Suki cechują się zazwyczaj większą żywiołowością niż psy.  

Rasa wywodząca się z Holandii obejmująca wszechstronne psy myśliwskie, które potrafią zarówno pomagać w polowaniach, jak i wyłapywać krety czy tchórze. Cechują się one mocną i muskularną budową, jednak nie są ani zbytnio krzepkie, ani lekkie. Dorastają do wysokości 48-53 cm. Mają średniej długości włos i nieprzepuszczający wody podszerstek. Ich umaszczenie utrzymuje się w kolorze czarno-białym lub brązowo-białym. Jest nakrapiane lub dereszowate. Głowa powinna być czarna lub brązowa. Za cechę charakterystyczną wyżła fryzyjskiego uznaje się włos na uszach.

Wyżeł niemiecki jest psem średniej wielkości, o atletycznej budowie. Ma krótką, gładką sierść. Umaszczenie może być różnorodne, najczęściej występują brązowe, czarne oraz białe z brązowymi lub czarnymi łatami. 

Wyżeł niemiecki jest aktywny i energiczny, wymaga dużo ruchu. Jest również psem bardzo lojalnym.  Wyżły niemieckie są często wykorzystywane nie tylko w łowiectwie, ale także w różnych sportach kynologicznych. 

Rasa dużych wyżłów wywodząca się z południowo-zachodniej Francji i z centralnego obszaru Pirenejów. Obejmuje psy silne, cechujące się szlachetnym i dostojnym wyglądem. Jej przedstawiciele wyglądają na krzepkich, jednak nie przesadnie ciężkich. Dorastają do 56-69 cm, przy czym suki są zazwyczaj drobniejsze. Włos wyżła gaskońskiego opisuje się jako gruby i skutecznie osłaniający ciało. Na głowie i uszach znajduje się cieńsza i delikatniejsza okrywa włosowa. W obrębie rasy akceptuje się umaszczenie kasztanowo-brązowe, kasztanowo-brązowe z białym, kasztanowo-brązowe intensywnie nakrapiane białymi znaczeniami, kasztanowo-brązowe z podpalaniami nad oczami, na łapach i wargach.

Przodkowie tej rasy przybyli do Portugalii ze wschodu. Pierwsze wzmianki o obecności tych utalentowanych psów myśliwskich na Półwyspie Iberyjskim datuje się na koniec XIV wieku. W czasie polowania są one czujne i ciche. Podczas tropienia zwierzyny wykazują się często przebiegłością i sprytem. Wyróżnia je charakterystyczna stójka. Po wypatrzeniu zwierzyny zamierają w bezruchu z przednią łapą w górze i szklistym, skoncentrowanym na ofierze spojrzeniem. Dorastają do wysokości 56 cm. Ich sierść powinna być krótka, mocna i silnie przylegająca do skóry, a umaszczenie — żółte i brązowe, bez lub z białymi oznaczeniami. 

Rasa pochodząca z Włoch. Początkowo była wykorzystywana w czasie polowań na ptactwo z użyciem tradycyjnych sieci, które później zamieniono na broń palną. Jej przedstawiciele wyróżniają się inteligencją, powagą i podatnością na szkolenie. Cechują się mocną, harmonijną budową i zarysowanymi mięśniami. Dorastają do wysokości od 55 do 67 cm. Mają krótkie, lśniące i gęste włosy maści białej, białej z brązowymi plamami, białe z nakrapianiem w kolorze jasno-pomarańczowym lub brązowym.