Sandacz

Sandacz żyje w Europie od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie. Nie występuje w północnej Skandynawii oraz tej części Rosji oraz na Półwyspie Bałkańskim i Apenińskim. 

Zamieszkuje jeziora i zbiorniki zaporowe. Bytuje także w średnich i dużych nizinnych rzekach. Można go spotkać w wyrobiskach i płytkich wodach przybrzeżnych Morza Bałtyckiego. 

Środowiskiem idealnym do życia dla sandaczy są głębokie i mętne wody o twardym piaszczystym, żwirowym lub gliniastym dnie. Są to ryby niezwykle wrażliwe na brak tlenu. Sandacz świetnie odnajduje się w wodach z dużą ilością zawiesin. Jest także regulatorem ekosystemu, gdyż eliminuje nadmiar ryb z rodziny karpiowatych występujących w zbiornikach. 

Sandacz jest aktywny głównie wieczorem oraz nocą. Jego wzrok pozwala mu dobrze widzieć w ciemności. Po wylęgu ryba ta żywi się planktonem, a gdy uzyska długość 3-4 cm zaczyna polowanie na narybek innych gatunków. Po osiągnięciu długości 5-10 cm jest już typowym drapieżnikiem. 

Podstawą pożywienia sandacza są przede wszystkim niewielkie ryby, takie jak kiełbie i ukleje. Niekiedy zjada także larwy owadów, żaby oraz dżdżownice. Sandacze polują na swoje ofiary, płynąc za nimi zygzakiem, a gdy znajdują się odpowiednio blisko, to przystępują do ataku.  Spożywają średnio około 20 dkg pożywienia na każdy kilogram swojego ciała.

Sandacze są bardziej drapieżne od szczupaków, gdyż gonią zdobycz tak długo, dopóki jej nie złapią lub nie zniknie im z pola widzenia. 

Tarło tego gatunku odbywa się w kwietniu i maju przy temperaturze 12°C. Sandacze najczęściej wybierają płytką wodę o głębokości wynoszącej maksymalnie metr. Wszystko zależy jednak od warunków, w których żyją. 

W jeziorach ikra jest składana nawet na kilkudziesięciu metrach głębokości. Samiec zajmuje się budową prymitywnego gniazda na dnie, a samica składa do niego 200 000 – 300 000 ziaren ikry. Mają one jasnożółty kolor oraz są mocno kleiste. Samiec ochrania ikrę oraz wykluty wylęg i zapewnia stały dopływ tlenu. Długość okresu inkubacji zależy od temperatury panującej w zbiorniku. 

Sandacz należy do rodziny ryb okoniowatych, jednak ani kształtem ani ubarwieniem nie przypomina tego gatunku. Jego ciało jest szczupłe, lekko spłaszczone oraz wydłużone. Wzdłuż linii bocznej znajduje się 55-77 łusek. Głowa w stosunku do całego ciała jest dość mała. Otwór gębowy sięga za tylną krawędź oka i jest silnie uzębiony. W jego przedniej części znajdują się zęby znacznie większe niż pozostałe. Są one charakterystycznym znakiem rozpoznawczym tej ryby. 

Płetwy grzbietowe sandacza są od siebie oddalone. Oczy są duże i opalizujące oraz świecą w ciemności. 

Grzbiet sandacza ma odcień szarozielony lub szarobrązowy. Na jasnych srebrzystozielonych bokach znajduje się od 8 do 12 ciemnych smug. Brzuch sandacza jest biały. Na płetwach grzbietowych oraz ogonowej są nieregularnie rozmieszczone ciemne plamki.

Sandacz osiąga długość 100-130 cm i waży 10-15 kg. Średnia długość życia to 10-20 lat. 

Okres ochronny sandacza trwa od 1 marca do 31 maja. Nie obowiązuje limit dobowy. Minimalna długość złowionego okazu to 45 cm.