Rabarbar
Rabarbar, znany także jako rzewień, to rodzaj roślin wieloletnich z rodziny rdestowatych. Najczęściej uprawianą odmianą jest rabarbar ogrodowy (Rheum rhabarbarum). Charakteryzuje się dużymi liśćmi i grubymi, jadalnymi ogonkami liściowymi, które mają kwaśny smak. Rabarbar jest używany głównie w kuchni jako składnik deserów, kompotów, dżemów i wypieków, takich jak ciasta czy tarty.
Rabarbar - najważniejsze informacje
Jest to roślina pochodząca z obszarów Azji Środkowej. Rabarbar uprawia się powszechnie także w Polsce. Pierwsze wzmianki o tej roślinie pochodzą z I wieku p.n.e. Dzikie odmiany występują obecnie w Chinach oraz we wschodniej części Tybetu. Do Polski rabarbar przybył w XIX wieku.
Rabarbar to owoc czy warzywo?
Choć w kuchni stosujemy go tak, jak owoce (np. do kompotu albo do ciast), rabarbar tak naprawdę jest warzywem. Prawnie (np. w Unii Europejskiej czy w USA) jest jednak uznawany za owoc.
Rabarbar może mieć do 1,5 m wysokości. Pod ziemią znajdują się grube kłącza nazywane karpą. Duże blaszki liściowe znajdują się na długich i grubych ogonkach, które są jadalne. Mogą mieć czerwony, różowy lub zielony kolor. Mocno rozbudowany system korzeniowy może sięgać nawet do 150 cm w głąb ziemi.
Popularne odmiany rabarbaru
Najpopularniejsze odmiany przeznaczone do uprawy w ogrodzie to przede wszystkim:
- Wczesny Hosera – z czerwono-zielonkawymi ogonkami liściowymi, odmiana bardzo wczesna,
- Karpowe Lipskiego – odmiana z intensywnie czerwonymi ogonkami liściowymi z dużą zawartością witaminy C,
- Lider – odmiana odporna na niskie temperatury, z jasnoróżowymi, grubymi i mięsistymi ogonkami liściowymi,
- Victoria – odmiana średnio wczesna, ze średnio długimi czerwono-zielonymi ogonkami liściowymi o jasnoróżowym miąższu.
Inne popularne odmiany rabarbaru to Przodownik Europy, Holsteiner Blut, Wiśniowy, Malinowy.
Jak uprawiać rabarbar na działce?
Rabarbar nie ma dużych wymagań stanowiskowych. Dobrze radzi sobie na obszarach zacienionych, jednak dostęp do słońca zapewnia wcześniejsze plonowanie. Potrzebuje gleb o obojętnym odczynie.
Najlepiej rośnie na gruntach żyznych i bogatych w wodę. Można go uprawiać na ziemiach po innych roślinach, które nie mogą być zaperzone.
Najlepiej sadzić go początkiem września, dzięki czemu zdąży się ukorzenić przed zimą.
Najczęściej występującą chorobą jest zgnilizna szyjki i podstawy łodygi rabarbaru. Objawia się ona w początkowej fazie gniciem pąków umiejscowionych pod powierzchnią gruntu. Rabarbar jest także narażony na askochytozę. Charakteryzuje się one mozaikowatym przebarwieniem liści. Roślina ta jest również podatna na antraknozę. Jest ona szczególnie groźna dla ogonków wyrastających latem.
Uprawy rabarbaru są atakowane także przez szkodniki, takie jak: pchełka burakowa, paciepnica ziemniaczana oraz błyszczka jarzynówka.
Czy rabarbar jest zdrowy? Ciekawostki
- Rabarbar ma kwaskowaty smak. Stosuje się go głównie do przyrządzania kompotów. Świetnie sprawdza się także jako dodatek do ciast.
- Łodyga rabarbaru jest bogata w cenne witaminy i minerały. Zawiera m.in. witaminę A, E, C oraz K, a także potas, sód, żelazo, magnez i cynk.
- Podczas obróbki termicznej z rabarbaru uwalnia się rapontygenina, czyli przeciwutleniający polifenol. Zmniejsza on tempo podziału komórek rakowych.
- Rabarbar zawiera kwas szczawiowy w wysokim stężeniu, dlatego nie może być spożywany bez ograniczeń. Jego nadmiar może powodować wypłukanie żelaza, wapnia oraz magnezu z organizmu. Tego warzywa nie powinny jadać osoby z chorobami nerek oraz reumatoidalnym zapaleniem stawów.
- W Chinach rabarbar to jedna z najważniejszych roślin leczniczych.
- Inna nazwa rabarbaru to rzewień.
